Po co chodzi się do kina? Na film - odpowiedź jest chyba oczywista! ...ale co zrobić gdy kieszeń świeci pustkami? Trzeba siąść, pomyśleć i wybrać ten tytuł bądź tytuły, które zrobią na nas niezapomniane wrażenie przed dużym ekranem. Najczęściej są to filmy "efekciarskie", naładowane po brzegi techniką. Ja opróżniłem skarbonkę i raz dwa ruszyłem do kina. Efekty specjalne miały wgniatać w fotel i tak też się stało, tyle, że ilość tzw. "efekciarstwa" przeszło najśmielsze oczekiwania. Wybuch tu, wybuch tam, tu się strzelają, a tu walczą z jakimiś potworkami, widzimi ostrą rzeź, lub typowo morską batalię. Jednym słowem jest tutaj wszystko i już wiem, że taki zabieg przynosi same straty, przynajmniej te jakościowe, bo jeżeli chodzi o kase to producenci nie mogą narzekać. Powiem krótko, jeżeli tak ma wyglądać kino za kilkanaście lat to ja to pier**** ;) ...i nie tylko chodzi tu o ból głowy i żołądka spowodowany nadmiarem techniki, ale o to jak napisany został scenariusz lub jak zagrali aktorzy. W tej częśći nie ma śmiechu, nie ma dobrej zabawy, nie ma ciekawej fabuły, nie ma w ogóle scenariusza! Takiego chaosu nie widziałem w kinie od lat. Szkoda, bo przez to wyszło totalne nic, no może poza paroma zaletami. Mówię tutaj o odgrzewanym, ale jednak Jacku Sparrowie, mam na myśli odgrzewaną, ale jednak muzykę Hansa Zimmera, chodzi mi po głowie ta sama scenografia, która robiłą wrażenie w poprzednich częściach
Powiem tak:
"Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły" - 8/10
"Piraci z Karaibów: Skrzynia Umarlaka" - 4/10
"Piraci z Karaibów: Na krańcu świata" - 3/10