Spore rozczarowanie. Pierwsza część była filmem mało oryginalnym, niewątpliwie zrobionym, żeby wykorzystać sukces telewizyjnego "Glee" i zarobić na tym trochę pieniędzy. No ale zrealizowano to z sercem, miało całkiem fajnie napisanych bohaterów, tak pierwszoplanowych, jak i drugoplanowych, oraz tętniło pozytywną energią i humorem. Przede wszystkim jednak, obfitowało w dobre piosenki, w ciekawej - czasem błyskotliwej - aranżacji, uzupełnianych pomysłową choreografią i realizacją techniczną. Do tego filmu chciało się wracać. I wracałem - jakieś dwa razy. Sequel obejrzałem o jeden raz za dużo.

Żadnej z wyżej wymienionych rzeczy nieuświadczyłem w kontynuacji. Film jest nieśmieszny, ale to tak zupełnie, żarty są wymuszone, tandetne, odtwórcze w stosunku do pierwszej części, operujące sucharami i męczącą Rebel Wilson, ani razu nie drgnęły mi usta, kilka razy za to się skrzywiłem, tragedia. Fabułka jest przesadnie rozciągnięta, trwa prawie dwie godziny i dłuży się niemiłosiernie. Pewnie dlatego, że jest nieciekawa, a cała historia opiera się na naciąganym motywie uczestnictwa w turnieju, którego stawką jest dalsze istnienie grupy. Relacje pomiędzy bohaterami nakreślono ciężką ręką, o istnieniu niektórych nowych postaci zapominamy jeszcze podczas seansu, a reszta... po prostu jest, coś tam mówią, niby mają wpływ na fabułę, no ale przy takim scenariuszu to nie ma się z czego cieszyć.

Co najgorsze, film jest bardzo rozczarowujący od strony muzycznej, przy żadnym kawałku nie zaczęła mi chodzić noga, nic mi nie wpadło w ucho, niczym się nie zachwyciłem, zero ciekawych aranżacji, pomysłowych mash-upów. Wszystko jest tutaj boleśnie przeciętne, pozbawione wyrazu, energii, nutki szaleństwa. Wtóruje temu beznadziejna reżyseria. Debiutująca w tej roli Elizabeth Banks powinna się od kamery trzymać jak najdalej, zupełnie nie ma stylu, lekkości prowadzenia narracji, umiejętności kierowania zespołem aktorskim, budowania klimatu i zdolności do opowiadania obrazem. Całe szczęście, że w filmie występuje Anna Kendrick, to od razu osładza niedolę, jeżeli na ekranie jest Ania, to zawsze wytrwam do końca, zwłaszcza, gdy jest ubrana w krótką sukienkę w kratę.


Więcej recenzji i innych materiałów o kinie:
https://www.facebook.com/pages/Kinofilia/548513951865584