Doskonały obraz rozpadu rodziny, a nawet dosadniej - życia. Krzysztof Krauze (ponownie z małżonką współreżyserką) czyni nas obserwatorami historii, która jest do tego stopnia prawdziwa, że równie dobrze mogłaby wydarzyć się za naszym oknem. I jest to o tyle niesamowite, że przeważnie z bohaterami polskiego kina usiłującego przejmująco opowiadać o życiu, trudno jest w jakikolwiek sposób się identyfikować. Tutaj nie ma buntowniczych Teresek, meneli z książkami w lodówce i oświeconych komorników, są za to postacie, które doskonale znamy z własnego życia.