W moim odczuciu - ten film pokazuje, co się dzieje z ludźmi, w sytuacji kryzysowej, kiedy nie są Oni gotowi do wzajemnego wspierania się. Powinien być lekturą obowiązkową, dla wszystkich par, które decydują się na małżeństwo po x-latach znajomości (przeważnie dlatego, że rodzina tego wymaga), a później decydują się na kredyt na mieszkanie do spłaty przez całe życie.Beata i Bartek - to w/g mnie postacie tragiczne, nie umiejące odnaleźć się w sytuacji, kiedy coś nie idzie tak, jak sobie to zaplanowali. Ona - w moim odczuciu - uciekająca od życia, żyjąca dziećmi. On - jak tylko pojawia się problem, którego nie można przeczekać - ucieka do innej kobiety. Ich matka - jako stanowcza i twardo stąpająca po ziemi - budzi najbardziej wyraziste emocje - większość widzów jest do niej nastawiona negatywnie, ale czy to przypadkiem nie wynika z postawy "daj mi"? Czy taka postawa ("Daj mi"), której koronną cechą jest branie od rodziców i oczekiwanie stałego wsparcia, nie powoduje, że kiedy rodzice przestają być wstanie zapewniać pomoc - takie dziecko wpadnie w jeszcze większy dramat niż ten, ukazany w filmie?