Propagandowe filmy z gatunku Sci-fi / fantasy, które były produkowane w okresie "Zimnej Wojny" - wyścigu polityczno-technologicznego, głównie między USA a ZSRR, gdzie sporo wydarzeń rozgrywało się za ,,żelazną kurtyną" - to rzeczywiście coś niezwykłego, gdyż w całej kinematografii europejskiej nie było takich produkcji zbyt dużo. Znalazłem jedną z nich i akurat w "Sylwestra", przed imprezą, ją obejrzałem. "Planeta Burz" była - jak to się mówi - strzałem w dziesiątkę, w tym względzie. Z mającego w 1962 roku premię, filmu, wyzierała ,,soczysta propaganda". Bohaterowie, będąc, jako jedna z trzech docelowych załóg astronautów, na Wenus oraz znajdując się w samym kokpicie statku, w którym przylecieli na tę planetę, który to wyglądał jak zimny, typowy bunkier przeciwatomowy z epoki "Zimnej Wojny", a nie jak wnętrze pojazdu kosmicznego, zwracali się do siebie po imieniu i nazwisku, jakby brzmiało i rozumiane było to przez ,,towarzyszu... ". Astronauci ze sobą współpracowali, mówili o rozwoju nauki i przyszłych, śmiałych celach gatunki ludzkiego i nie zapominali o tym, że ich obecność nie byłaby tu możliwa, gdyby nie starania poświęcających się Związkowi Radzieckiemu ,,Przywódców Partii". Postacie "Planety Burz" wyglądały, jak wypis wymaluj pracownicy fabryki lub typowi przedstawiciele klasy robotniczej komunizmu: szmaciane, materiałowe, dziwnie wyprasowane stroje oraz te sweterki, które nosili; jakie to wszystko było w tym filmie specyficzne, a efekty specjalne, z wyjątkiem scenerii: zbyt ,,krutaczne", groteskowe, jakby spaczone i pokurczone.