Film piękny. Faktycznie, widać pewne zbieżności z Brokeback Mountain (choćby niezdecydowanie głównego bohatera), jednakże o ile głównego bohatera w BM dało sie lubić, ten w "Pod prąd" miejscami irytuje - obserwujemy w zasadzie jego dojrzewanie (choć to dorosły facet, zdawałoby się), mężnienie, by podążać za swoimi przekonaniami (jakkolwiek banalnie to brzmi).
Uroczy film. Smutny i radosny jednocześnie.

Właśnie tak to odbieram, główny motyw to dojrzewanie Miguela, z egoistycznego macho, staje się odpowiedzialnym, dojrzałym mężczyzną, pewnym swoich uczuć. Zabrnął w sytuację, z której nie było dobrego wyjścia. Moment kiedy miał dla siebie niewidzialnego Santiago, i jednocześnie stał sie dumnym ojcem, odpowiadał mu najbardziej. Zastanawiam się, jak długo by to trwało, gdyby ciało Santiago nie wypłyneło? Kiedy Miguel poczuł by, że nie da się budować szczęścia na cierpieniu.