niby stety, bardzo stety, całkiem nawet bardzo i totalnie na poważnie stety, ale jako iż zapowiedziany w tytule motyw należy do moich ulubionych - to niestety..

zapowiedziana w tytule obiecanka-cacanka nie następuje, to co następuje to męczące powtarzanie patentów znanych skądinąd (spotykanie kolejnych wersji siebie) w dużo lepszym, częściej śmiesznym (pocieszne Wyprawy Billego und Teda, równie pocieszne Powroty Do Przyszłości), rzadziej poważniejszym (wspaniały Primer, równie wspaniałe Cronocrimenes), innym razem pokrętnym (melodramatyczne Somewhere In Time, usensacyjniony Looper, zaprzeczające samym sobie kolejne odsłony Terminatorów) itede, itede - wykonaniu..

ostatecznie nie wiem doprawdy co nowego można z tego wyciągnąć poza jednym tylko: pod żadnym pozorem nie korzystaj z publicznej toalety!

tym bardziej, iż typowy, wyeksploatowany chyba już na maksa wybieg skutecznie omijający problem - wymówka w postaci mnożenia światów równoległych w ilościach zaprawdę nieprzyzwoitych - jest jak przysłowiowe gruszki na wierzbie, śliwki na sośnie albo seks po siedemdziesiątce: nikt tego jeszcze nie widział, chyba że w piosenkach kulfona i moniki..

podsumowując, szkoda na to wszystko czasu..

dopóty dopóki filmowcy nie wezmą w końcu na poważnie pewnej teorii - której autorstwo na potrzeby tego wpisu przypiszmy tajemniczym ankietowanym z kosmicznej Familiady - podług której podróżowanie w czasie w tył będzie wprawdzie możliwe, jednak nie dalej niż do momentu wynalezienia pierwszego wehikułu - ze względów oczywistych jako iż nie można posłać wehikułu tam gdzie go nie było - nie można potraktować niczego z tego na poważnie..