Przecież to Polacy nakręcili i to jest polski film.

właśnie, dobrze mówisz

Jestem z Tobą. Nie widząc wcześniej Twojego wpisu, założyłem bardzo podobny temat do Twojego, a szczególnie ostatnie zdanie, które jest w podobnym tonie. Pozdrawiam Cię.

Tylko potwierdzasz że jesteś rynsztokiem w całym społeczeństwie takimi postami :) Zresztą jakim "Inteligentem" trzeba być aby zakładać nowe konto tylko aby potrollować i zrobić z siebie debila :)

Parchy? Co to jest za język? Raczej nie brzmi to jak określenie wypowiedziane przez człowieka o neutralnym nastawieniu do Żydów i opowiadającym się po stronie prawdy. Nie mówiąc już o słowie Żyd pisanym małą litera (widzę, że Polacy są wielką literą, więc wykluczam ignorowanie ortografii, to wygląda na celowy zabieg...).

Wszysck, którzy oburzacie się na załorzyciela tematu, jeśli jesteście młodymi uczącymi się jeszcze ludźmi to właśnie odbywa się pranie waszych mózgów, tak sprytne z z zastosowaniem metod socjotechniki i innych jakie stosują największe agencje CIA i jemu podobne - oto próbka jak mają was w szkole uświadamiać, piorąc wam mózgi: "PRZEBIEG ZAJĘĆ

WPROWADZENIE

1. Przedstaw uczniom cele lekcji. Zapytaj, kiedy i gdzie rozgrywa się akcja filmu oraz jaka jest jego treść. Poproś, aby uczniowie zastanowili się, do jakich znanych im wydarzeń
z polskiej historii nawiązuje.
2. Uczniowie powinni zauważyć, że akcja „Pokłosia” rozgrywa się w 2001 roku na polskiej wsi. Natomiast fabuła dotyczy wydarzeń sprzed sześdziesięciu lat, z roku 1941. Powiedz, że jeśli chodzi o lokalizację filmowych wydarzeń, twórcy filmu nie chcieli wskazywać konkretnego miejsca na mapie. W filmie używana jest nazwa wsi Gurówka.
3. Przypomnij krótko tło historyczne zekranizowanych wydarzeń.
W okresie międzywojennym w Polsce mieszkało ponad 3 mln osób pochodzenia żydowskiego, w niektórych ośrodkach miejskich stanowili 77% mieszkańców. Wywierali znaczny wpływ na krajowe stosunki ekonomiczne, co było jedną z przyczyn antysemityzmu. Rodziły się nastroje antypolskie i izolacjonistyczne (uwaga red.: szczególnie w roku 1920 i po 17.IX.1939 …).
Latem 1941 roku, po agresji niemieckiej na Związek Radziecki, przez Europę przetoczyła się fala antyżydowskich pogromów. Były one często inspirowane czy tolerowane przez Niemców, jednak ludność miejscowa brała w nich udział dobrowolnie (uwaga red.: szczególnie ta w Jedwabnem … niektórzy tak się rwali do współpracy, że im Niemcy musieli wybijać zęby). Do największych pogromów doszło w Kownie na Litwie i Jassach w Bessarabii, ale antyżydowskie wystąpienia miały miejsce również w wielu innych miastach i miasteczkach. Wydarzenia takie miały również miejsce w Polsce.
Przez lata komunistycznej rzeczywistości powojennej obowiązywał niepisany zakaz mówienia o tych wydarzeniach. Wyszły na światło dzienne i stały się przedmiotem narodowej dyskusji w 2000 roku, kiedy ukazała się książka Tomasza Grossa „Sąsiedzi” (uwaga red.: jeśli jakieś fakty wyszły na światło dzienne kiedy ukazała się książka Grossa, to chyba jeżąca włosy na głowie pogarda Żydów dla prawdy historycznej; przy okazji zdemaskowało się wiele osób pełniących w Polsce funkcje publiczne …). Opowiadała ona o wydarzeniach w Jedwabnem – małym miasteczku, którego polscy mieszkańcy dokonali pogromu na swoich żydowskich sąsiadach (uwaga red.: polska perfidia sięgała tak daleko, że ww mieszkańcy dokonali tego rękoma Gestapo i Einsatzkomando SS pod dowództwem Hermana Schapera).
ROZWINIĘCIE

4. Zapytaj uczniów o wrażenia po obejrzeniu filmu:
Co ich poruszyło?
Co najbardziej zaskoczyło?
Jakie były ich refleksje i uczucia po wyjściu z kina?

5. Podziel uczniów na dwa zespoły, wyjaśnij, że zadaniem każdego zespołu będzie sporządzenie opisu postaw głównych bohaterów filmu, czyli braci Józka i Franka.
Poproś pierwszy zespół o odpowiedź na pytania dotyczące Józka:
Gdzie mieszka, czym się zajmuje?
Jakie były na początku jego relacje z bratem?
Czym naraził się mieszkańcom wsi?
Jak wyjaśnił swoje postępowanie?
Dlaczego niechęć mieszkańców przerodziła się w nienawiść do niego?
Jaka była jego reakcja na odkrytą prawdę o ojcu?
Czy można go nazwać bohaterem?
Poproś drugi zespół o odpowiedź na pytania dotyczące Fanka:
Skąd pochodzi, gdzie obecnie mieszka?
Dlaczego powrócił do rodzinnej wsi?
Jak zmieniło się jego zachowanie w stosunku do brata?
Jak zareagował na prawdę o zbrodni ojca?

Uczniowie powinni zapisywać odpowiedzi na arkuszach papieru, by wybrany przedstawiciel zespołu mógł zaprezentować je następnie na forum klasy.
6. Omówcie wspólnie również postawy drugoplanowych bohaterów: Sudeckiego, policjanta Nowaka, księdza proboszcza i jego następcy, społeczności wiejskiej. Zadaj uczniom pytania pomocnicze:
Jak zachowywali się mieszkańcy wsi, kiedy Józek zaczął na swoim polu gromadzić macewy? Jaką wartość miały dla nich te żydowskie płyty nagrobne, a jaką dla Józka?
Jaką postawę przyjął ksiądz proboszcz, a jak zachował się przyszły jego następca, ksiądz Janusz?
Po czyjej stronie stanął posterunkowy, sierżant Nowak?
Jak zachował się stary Sudecki, a jak jego wnuk i wnuczka?
Dlaczego we wsi panowała zmowa milczenia dotycząca wydarzeń z 1941 roku?

7. Zaproponuj dyskusję nad możliwymi sposobami interpretacji filmu. Jakie jest jego główne przesłanie? Propozycje uczniów zapisuj na tablicy.
„Pokłosie” jako film o prawdzie i pamięci.

Czy prawda, nawet ta bolesna i okrutna, jest oczyszczająca (uwaga red.: “Prawda was wyzwoli”. Szkopuł w tym, że jeśli Polacy wreszcie usłyszą prawdę – przestaną się poczuwać do winy.)? Czy po pierwszym bólu przychodzi ukojenie? Prawda nie zabija, lecz wskrzesza?
Zwróć uwagę uczniów na to, że chyba każdy naród w swojej historii, oprócz chwalebnych i bohaterskich kart, ma również takie, o których chciałby jak najszybciej zapomnieć (uwaga red.: Tylko dlaczego Polacy mają być nauczani przez Żydów akurat o nieistniejących “niechwalebnych kartach”?). Zapisz na tablicy pytania: Co powinniśmy zrobić z niechlubną przeszłością? Zapomnieć, i w obawie, że zostanie wykorzystana przez wrogów, zakopać na zawsze? Czy też wierzyć, że zło wyciągnięte na światło dzienne traci swą niszczącą moc i staje się źródłem moralnej siły? A może po prostu – pamiętać? Zainicjuj dyskusję na te tematy.
Poproś uczniów o wskazanie przykładowych reakcji filmowych braci na okrutną i bolesną prawdę o najbliższych, o przeszłości. Jak zareagował każdy z nich? Do czego odkrycie prawdy doprowadziło w ich relacjach? Poproś także o interpretację ostatniej sceny filmu.
„Pokłosie” jako film o odpowiedzialności.

Przytocz słowa reżysera W. Pasikowskiego: Ten film powstał ze wstydu. To jest bardzo silna emocja. Jak większości młodych ludzi w PRL zaoferowano mi Sienkiewiczowską wizję historii Polski. Z jakiegoś jednak powodu unikano nagłaśniania „Ogniem i mieczem”, więc nie dziwota, że natychmiast po tę książkę sięgnąłem. Obrazy pacyfikacji powstania ukraińskiego są u Sienkiewicza porażające. Pan Wołodyjowski, „rzeźnik zawołany”, nabijał Kozaków na pale tysiącami. Powstało we mnie podejrzenie, że nie wszystko w naszej historii jest takie cudowne (uwaga red.: A młodzież to kupi … może przynajmniej nauczyciele się dowiedzą, jak polską literaturę i historię zna reżyser “Pokłosia” i osoby piszące takie plany zajęć …)
Czy strach przed spojrzeniem w mrok swojej historii, w której pomiędzy najjaśniejszymi kartami czai się najgorsza ludzka podłość, małość i tchórzostwo, może tłumaczyć postawę bierności społeczeństwa?
„Pokłosie” jako film o odwadze. Odwadze, bez której zrozumienie naszej przeszłości jest niemożliwe?

Przytocz słowa aktora Ireneusza Czopa (w filmie gra postać Franka): To opowieść o odwadze zadawania pytań, również tych trudnych i niewygodnych. Zachęta, by zadawać je przede wszystkim samemu sobie. Chociaż przyzwyczajeni jesteśmy do robienia uników i prostych stwierdzeń: „A co mnie to wszystko obchodzi? Nie będę marnował czasu na grzebanie się w przeszłości”.
Zapytaj uczniów, jak rozumieją słowa producenta filmu Dariusza Jabłońskiego: Być Polakiem to być człowiekiem odważnym. To nie jest film antypolski, lecz propolski(uwaga red.: Szkalowanie Polaków jest propolskie … stwórzmy trochę równie “prawdziwych” filmów o Żydach, może oni też potrzebują równie prożydowskich filmów w naszym “antysemickim” kraju? A może po prostu zróbmy prawdziwe filmy o Koniuchach, Nalibokach i ŻGW?). Być Polakiem to być człowiekiem, który jest dumny ze swojej przeszłości, historii. W związku z tym Polak nie utożsamia się z mordercami (uwaga red.: Niektórzy Polacy utożsamiają się z Gestapowcami i SS-manami, skoro biorą ich winy na siebie i przepraszają za nie …)." to czywiście mały fragment zrządzenia dla nauczycieli wystosowanego przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy. Biuro Edukacji. i jeszcze jeden: "3. Zapytaj uczniów, w jaki sposób przedstawiana jest polska przeszłość i minione pokolenia Polaków na lekcjach historii? Jaki obraz polskiej przeszłości ukazywany jest zazwyczaj w polskiej literaturze i poezji? Po wysłuchaniu wypowiedzi uczniów zapytaj:
Dlaczego najczęściej słyszymy o postawach bohaterskich, ofiarnych, zasługujących na uznanie? (uwaga red.: Bo kluczowe jest formowanie postaw i wpajanie wartości – za pomocą wzorców osobowych. Dopiero internalizacja kanonu wartości umożliwia ocenę postaw zasługujących na potępienie.)
Czym różni się ta opowieść filmowa o polskiej wsi od wsi, jaką uczniowie znają z własnych doświadczeń, z podręczników, z innych polskich filmów? (uwaga red.: Totalnym i bezczelnym zakłamaniem historii.)
Czy łatwo jest mówić o tym, że nie wszyscy Polacy są bohaterami lub też ofiarami skrzywdzonymi przez inne narodowości? (uwaga red.: O to najlepiej zapytać Żydów, czy im łatwo przychodzi pisać o Koniuchach, Nalibokach, “Żagwi” (ŻGW) i tym podobnych ciekawostkach – po co wymyślać Polakom winy i pytać, czy im łatwo mówić o tych wyimaginowanych winach?)
Czy z dumą opowiada się o zachowaniach swoich rodaków, które zasługują na potępienie? (uwaga red.: To jest jedna ze standardowych technik prania mózgu – osoby poddawane obróbce mają wywoływać w sobie określone stany emocjonalne lub je przywoływać w kontekście danej sytuacji; część warunkowania przebiega poza świadomością osoby warunkowanej; to samo dotyczy kolejnych punktów.)
Co wywołuje poczucie winy, nawet kiedy to nie my personalnie jesteśmy sprawcami hańbiących czynów?
Czy otwarcie mówimy o tym, co zrobili lub robią źle nasi najbliżsi?
Dlaczego wstydzimy się przyznać, kiedy na przykład któraś z osób należących do naszej rodziny zrobiła coś, co nie jest akceptowane społecznie?

UWAGA:

Nie oceniaj wypowiedzi uczniów. Przyjmij rolę moderatora, a nie uczestnika dyskusji." Całość tego jest tu: http://myslnarodowa.wordpress.com/2012/11/22/poklosie-pasikowskiego-jako-narzedz ie-prania-mozgow-w-polskich-szkolach/ Brońcie tego paszkwila dalej , a POLSKI już niedługo nie będzie.

Zwróćcie uwagę na to co jest w nawiasach w powyższym tekście.. “Pokłosie” Pasikowskiego jako narzędzie prania mózgów w polskich szkołach