Myślę, że ta książka była dla niej pokutą za wyrządzona krzywdę i chociaż w książce chciała przywrócić im utracone szczęście gdyż nie miała okazji za ich życia.

Dla niej ta książka to pokuta, ale traktowała ją też jako swoiste odkupienie. Nadając życie Robbiemu i Cecilii czuła, że na swój własny sposób wynagradza im rozłąkę, tęsknotę, przedwczesną śmierć (bądź co bądź z jej winy). Być może to było dla niej pocieszenie w ostatnich dniach życia-jak to sama powiedziała: "ostatni akt dobroci".
Analizując jej ostatnią wypowiedź można dojść do wniosku, że przywrócenie do życia i uszczęśliwienie zakochanych w książce traktowała jako odpust, coś, dzięki czemu może czuć się spokojniejsza i być może droga do otrzymania przebaczenia.

Spojler
Jak dla mnie Briony była całe życie tchórzem. Decyduje się na opowiedzenie ich historii dopiero w momencie, kiedy zaczyna tracić pamięć, więc nie dotkną jej już żadne osądy. Zresztą, nie ma jej tak naprawdę już kto osądzać- Cecilia, Robbie, rodzice Cecilii i Briony, matka Robbie'go, Leon, wszyscy już nie żyją. Tchórzostwo to niestety nagminna cecha ludzka, więc film jak najbardziej życiowy.

Film pokazuje, jak wielką krzywdę może wyrządzić kłamstwo. Co więcej, tym razem jest to kłamstwo nieświadomej niczego trzynastoletniej dziewczynki, której zdarza się żyć w świecie własnych fantazji. Jednak miłość pomiędzy Cecilią i Robbiem jest piękna, zakończenie za każdym razem wywołuje kilka łez na moich policzkach. Jestem pewna, że do takich filmów warto wracać co jakiś czas.

Do mnie jakoś nie przemawia ta nieświadomość 13latki, tym bardziej, że jako 18latka była już bardzo świadoma, a nadal nic nie zrobiła, bo była zwykłym tchórzem. Dla mnie bardzo negatywna postać, chyba jedna z najgorszych w historii kina.