Jest to chyba pierwszy polski film autokrytyczny, zmuszający widza do formułowania odważnych myśli i zadawania nowych pytań. Wspaniali aktorzy, scenariusz i muzyka sprawiają, że film zapada w serce na całe życie. Choć Wajda i krytycy zaznaczali, że Żeromskiego jest mało w filmie, że aktorzy oprócz Olbrychskiego niezbyt wiernie wcielili się w postacie "Popiołów", to moim zdaniem wyszło to filmowi na dobre. Szczególnie wielkie wrażenie zrobiła na mnie gra Piotra Wysockiego (Gintułt)i Jana Świderskiego (Sokolnicki) jak i naturalna uroda Helenki, księżniczki Elżbiety i siostry Krzysia. Podobno powstały dwie wersje Popiołów, jedna cenzurowana dla rynku polskiego i druga ze scenami "rozbieranymi" dla zagranicy. Czy ktoś wie przypadkiem jak można zdobyć wersję niecenzurowaną?