Bo co właściwie tu mamy? Parę 12-letnich dzieciaków, w których przyjaźni pojawia się element zauroczenia. Rozstają się w mało dramatycznych okolicznościach (rodzice dziewczynki decydują się na emigrację do Kanady), po 12 latach odnawiają kontakt i okazuje się, że ona woli robić karierę w Stanach, do których w międzyczasie się przeniosła, a on chce zostać w Korei. W wizji życia żadnego z nich tak naprawdę nie ma miejsca na tę drugą osobę, różnica jest taka, że on bardziej idealizuje ich relację niż ona. Przecież nie wiadomo, czy byliby razem, gdyby Na Young została w Korei. Trudno porównywać ten film do historii, w których dojrzali ludzie mający rodziny spotykają miłość życia, bo ta druga sytuacja jest znacznie bardziej dramatyczna.