Po pierwsze przeniesienie jakiegokolwiek dzieła Witolda Gombrowicza na ekran jest jak tłumaczenie Mickiewicza na inne języki. To już zostało powiedziane.

Po drugie sam Kolski powiedział, że musiał coś dodać, aby coś stracić.

Dodając motyw biograficzny Fryderyka, który w powieści jest kompletnie bez biografii i przeszłości - robiąc z niego ofiarę holocaustu - ghetto, historia o rzekomej córce kolegi, którzy wyrzekł się jej podczas spotkania na rampie - Kolski buduje nową jakość w tym filmie. Przyczynia się do niego postać Weroniki - sami popatrzcie, że olśnienia dostaje Fryderyk, a nie Witold! w Kościele, nie dlatego, że zobaczył policzka jednego z młodych.... dlatego, że widzi swoją córkę, którą zdradził.

Stracił Kolski wiele - motyw homoseksulany, przez to także rozmowy Witolda z Fryderykiem zostały gdzieś stłumione. Wreszcie rozmyślania Fryderyka i Witolda. Zastąpił je jednak czymś innym - i tu zobaczymy sporo natury : gdzieś przechodzi jeż, wszędzie słychać odgłosy lasu itp.

Sztuka adaptacji dzieła literackiego to jego wnikliwa interpretacja. Kolski zrobił to po swojemu, trochę na przekór Gombrowiczowi, ale według mnie wyszło mu to rewelacyjnie. Język Gombrowicza w powieści oraz sposób wypowiadania się, budowania napięć i historii nie dla każdego jest do zniesienia. Dopiero film odkrywa niektóre sprawy.

Każdy, kto nie dostrzega majstersztyku adaptacji "Pornografii" nie czytał książki, jest filmowym laikiem, który ogląda z zabicia czasu, albo po prostu jest na tyle infantylny, że aż głupi.