Lata 70-te. Bieda zmusza rodziców do oddania jednej z córek do bogatej rodziny zastępczej. Po 13 latach dziewczyna zostaje zwrócona. Wyrwana z życia, w którym miała wszystko - absolutną miłość, uwagę i wszystko, co z tym związane - trafia do domu, w którym jest bieda i kilkoro innych dzieci do wychowania. Zagubiona i zrozpaczona stratą próbuje odnaleźć się w nowej sytuacji oraz dowiedzieć się, dlaczego matka ją porzuciła.

Lato, rok 1975, środkowe Włochy. 13-letnia dziewczynka z walizką w jednej ręce i torbą butów w drugiej puka do drzwi gospodarstwa rolnego. Tak zaczyna się historia nastolatki, która z dnia na dzień straciła wszystko: wygodny dom, najbliższych przyjaciół, bezwarunkową miłość rodziców - a raczej ludzi, których uważała za swoich rodziców. Dla l'Arminuty (dziewczyny, która powróciła), jak nazywają ją rówieśnicy, rozpoczyna się nowe, zupełnie inne życie. Jej nowy dom jest mniejszy i ciemniejszy niż ten należący do jej bogatszych rodziców adopcyjnych. Wszędzie są bracia, a na stole jest mało jedzenia. W obliczu nowego życia w nowym środowisku musi również zmagać się z poczuciem opuszczenia, jakie niesie ze sobą ponowne spotkanie z rodziną, której nigdy nie znała.