Raczej nie komentuję dziecięcej gry aktorskiej, ale tu sobie pozwolę, bo dało się tego uniknąć. Zacznę od pytania: czyj to syn? Gdzie był casting i gdzie reżyser, który kazałby mu otwierać szerzej usta podczas kwestii niż jedynie 1/3 górnej wargi? Rola młodego była po prostu totalnie niedopracowana, a wynik tego taki, że nie mogłem odczuć wobec gościa za grosz empatii. Ewidentnie brakowało tu warsztatu, nawet, jak na dzieciaka. Za to Stuhr... mam wrażenie, że był naprawdę ciągle nawalony. Albo się poświęcił, albo zajebiście zagrał, albo sam był kiedyś takim Malinowskim - kozak. Jeśli istniałoby takie zestawienie, to chyba lepiej zagranej obchlajpały nie widziałem w polskim filmie, a to nie prosta sztuka.

Ogólnie film zdaje się rzeczywiście powrotem do tamtych dni. Tylko się domyślam, jakiemu ogromowi Polaków wydał się aż zanadto osobisty.