Pierwszy i ostatni - prawda. I był ku temu konkretny powód. Film wyszedł tak sobie. Najbardziej wnerwiająca i płytka postać (dziennikarz) była najbardziej wyeksponowana, najbardziej intrygujące (doktor X i spółka) - zepchnięci do narożnika. Sam Bogart pełni w tym filmie w zasadzie drugoplanową rolę.

Film o dziwo nie okazał się być sukcesem, wrażenie zrobił takie sobie, to nie dziwię się, że więcej tego gatunku Bogart nie tknął.

Obejrzeć warto dla smaczków, takich jak ówczesna fascynacja grupami krwi czy ówczesne spojrzenie na naukowców i nauki medyczne. Ale raczej nie dla fabuły czy dla niemalże nieistniejącego napięcia.