Wstyd, że biorąc pod uwagę rangę wydarzenia i jego tragiczne konsekwencje, dopuszczono do
powstania tak fatalnego, żenującego wręcz filmu. Poziom realizacyjny plasuje się gdzieś
pomiędzy programem telewizyjnym dla dzieci z lat 90-tych, a amatorskim słuchowiskiem z
prowincjonalnego domu kultury.

Podziwiam mrówczą pracę sztabu ludzi przy rekonstrukcji oryginalnych materiałów, ale w
zasadzie na tym kończą się jakiekolwiek możliwe pochwały dla tego potwornego po prostu filmu.
Dialogi brzmią tak jakby napisane były przez natchnionego licealistę na kolanie w jeden wieczór
na dzień przed oddaniem tekstu. Narratorzy, czyli "chłopcy" to dorośli mężczyźni, starsi o jakieś
15 lat od granych przez siebie postaci... Podziwiam wiarę autorów w niski poziom widza - jest
ona naprawdę niezwykle potężna, ale nawet ona nie wytrzymała tej próby. Obsada jest
zwyczajnie żenująca i do tego jeszcze fatalnie gra!

Na udźwiękowienie wprost brak mi słów. Czy robił je ten sam licealista, który napisał dialogi? Czy
film miał w ogóle zgranie w studiu? Przecież to niemożliwe, żeby tak źle zrobić dźwięk! Dialogi
walące z tylnych głośników, w ogóle nie umieszczone w przestrzeni i atmosferach. Ludzie, jak
Wam nie wstyd oddawać publiczności taką wołającą o pomstę do nieba fuszerkę, wiedząc
zwyczajnie, że i tak wepchniecie ją jej za kołnierze ze względu na temat.

Wstyd, wstyd, wstyd. Pierwszy raz od wielu lat miałam ochotę po seansie podejść do kasy i
poprosić o zwrot pieniędzy. Gdybym tylko nie wiedziała, że ich część zasila powstańców, na
pewno bym to zrobiła.