Dla mnie to bardzo wnikliwy psychologicznie film.Pokazuje jak cienka jest granica między faktem a fikcją, pokazuje jak kłamstwa mogą być czasami prawdą, jak zawodna jest nasza pamięć, że pamiętamy to co chcemy, żeby nasz świat był spójny. Nasze życie pełne jest sekretów, reinterpretacji, autoprezentacji i mechanizmów obronnych pozwalających nam zachować swój wizerunek. Ale to tylko jedna warstwa filmu - jest o relacjach matki i córki i to naprawdę wielowymiarowo, jest gwiazda grająca gwiazdę, jest fascynujący zabieg filmu w filmie. I jest oczywiście zjawiskowa Catherine Deneuve.

Ależ oczywiście zrozumiałem, o czym jest ten film. Dlatego piszę o zmarnowanym potencjale. Denevue wcale nie jest zjawiskowa, gra na autopilocie od kilku lat. Świetna historia przedstawiona jakby za pomocą figurek z drewna.