Inaczej nie można skwitować tego filmu. Dobrze, że autorka wypocin na podstawie których nakręcono film przyznała, że wszystko zmyśliła ( http://en.wikipedia.org/wiki/Survivre_Avec_les_Loups#The_true_Monique_de_Wael ) W pale się nie mieści, że ludzie łykają takie ściemy, jak promocje w hipermarketach.


Przejdźmy jednak do filmu. Mamy małą belgijską Żydówkę (+/- 10 lat), której rodzice zostali wywiezieni do obozu. Za pieniądze przygarniają ją jacyś ludzie od których jednak po jakimś czasie ucieka, pragnąc odszukać rodziców. Do tego momenty film jeszcze ujdzie (ok. 40 minuta), gdy jednak rozpoczyna swą wędrówkę to zaczynają się dziać cuda niewidy.

Mała okazuje się zaklinaczką psów i wilków. Jest wszystkożerna (zje wszystko od polnego kwiatka po dzika). Może się poszczycić niesamowitą wytrzymałością i odpornością (czyżby rodzina Logana?). Nie brak jej także, tak bardzo potrzebnej krzepy (gdy załatwia myśliwego lub przepływa rzekę łódką).

Strasznie ciężko jest określić ramy czasowe. Rodzice wspominają o kłopotach Niemców pod Stalingradem. Jest prawdopodobnie lato. Jeśli przyjmiemy, że to 1942 to Niemcy nie mieli jeszcze problemów, a jeśli weźmiemy 1943 to jest dawno po ptokach. Misza wyrusza prawdopodobnie późną jesienią. Biorąc pod uwagę dalsze wydarzenia, nie jest to jesień 1943. Tak czy siak, zostajemy przy nieszczęsnym 1942.

Wkracza do lasu i rusza na wschód. Zaczyna w Belgii jesienią, a gdy wychodzi z lasu wiosną następnego roku jest już w Polsce. Musiała iść niezłym zygzakiem przez Niemcy, że nikt jej nie złapał.

Oczywiście okazuje się, że Polacy to antysemici którzy tylko czekali by Hitler na nich napadł i pozbył się Żydów. Szczęście naszej małej bohaterki nie opuszcza. Pakuje się w środek konwoju Żydów, a potem jak nigdy nic opuszcza go mimo eskorty Niemców.

Dociera wreszcie na Ukrainę, gdzie przygarnia ją jakiś oddział partyzancki. Ogląda u nich kronikę wojenną gdzie widzimy wyzwolenie Belgii oraz atak na Berlin. Mamy więc już 1945 rok. Tymczasem biedaków ktoś bombarduje i muszą uciekać (czyżby zadziałała Wunderwaffen?). Misza postanawia wrócić do domu i pakując się do pierwszego z brzegu pociągu wraca do Belgii. Pech chciał, że dopiero w Brukseli nagle się rozchorowała. Wniosek jest prosty, trzeba było nie zawracać.

Porażające jak ludzie pochłaniają bezrefleksyjnie taką dawkę głupoty a durza część zapewne wierzy, że film przedstawia samiusieńką prawdę.

Gdybym mógł, to wystawiłbym -10, a tak ma aż 1/10.