zgadzam się, dzieła nie da sie opisac, trzeba je po prostu przezyc, a jest co... pieknie refleksyjny, pieknie przegadany ....

na szczęście film ten niewiele ma wspólnego z kieślowskim i pewnie dlatego tak mi się podobał

Proponuję, więc spojrzenie bardziej uważne na filmy Kieślowskiego, choć zakładam, że oglądanie filmów reżysera, którego twórczość ci się nie podoba jest dość ciężkie. Wspólne: Kieślowski idzie w podobny nurt w swoich dziełach, czyli - refleksja nad życiem, ludźmi, tym co nas otacza (np. Podwójne życie Weroniki). W Czerwonym znamienne są rozmowy prowadzone właściwie przez większość filmu przez dwójkę gł. bohaterów - Irene Jacob i Trintignant'a, choć nie są oni zakochani w sobie (jak w Przed...) to jednak z pewnością zafascynowani, a charakter ich rozmów niezwykle zażyły (w pewnych momentach). Kwestia przypadku, jak spotkanie się dwóch osób w pociągu u Kieślowskiego jest prawie wszędzie widoczna. Zakończenie Przed...- czyli jedno wielkie niedopowiedzenie historii, również podobne do filmów K. (chociażby Biały). No i na koniec, grająca u niego w paru filmach - Delpy także przyciąga skojarzenia. Ale najważniejsze jest chyba klimat jaki panuje w Przed..., który nasuwa się podczas oglądania Kieślowskiego - Wiedyń, inteligentne rozmowy, dwójka ludzi spotykających się przez przypadek...To wszystko razem przypomina mi trochę (nie żeby jakoś nasladowało strasznie) filmy Kieślowskiego. Radzę więc może jeszcze raz zajrzeć do jego dzieł, a może spodoba ci się nie tylko Przed wschodem słońca.