poza tym film bardzo dobry

Może dałoby się to naciągnąć. Poczytaj choćby na wikipedi, pod hasłem wilk, akapity o atakach na ludzi. Było w filmie kilka takichczynników, które mogłyby powodować atak wilków. Dużo trupów w miejscu katastrofy, bezbronni, poranieni ludzie, którzy nie mają broni palnej, prawdopodobny niedobór pożywienia dla wilków i fakt, że byli blisko leża (i SPOILER SPOILER - szli w jego kierunku).

Obejrzałam wczoraj ten film i muszę przyznać, że płakałam jak bóbr, ALE mam świadomośc tego, że film jest po to skonstruowany, żeby wzbudzać emocje. Niemniej jednak ogólnie "nie jestem na tak", chociaż doceniam -- ale tylko jako obraz, który w moim odczuciu jest próbą ukazania, czym jest depresja. Wiadomo, że ilu ludzi w depresji (nie mówię o chandrze i nastroju depresyjnym, tylko o klinicznym stanie choroby), tyle jej odmian, a w kinie mamy już chociażby niedawną "Melancholię". Nie jestem w stanie ocenić tego filmu w pełni obiektywnie, bo bardzo lubię Neesona, jego sposób gry i głos, a jego zaangazowanie w ten projekt wydaje mi się próbą zmierzenia się aktora ze swoimi osobistymi doświadczeniami, przecież stracił żonę kilka lat temu w tragicznym wypadku na nartach (umarła na miejscu, więc nawet nie miał jak się z nią pożegnać). Mimo to jest jedna rzecz, która bardzo mi się nie podobała: antropomorfizacja wilków. Być może zabieg był celowy (jeśli film ma być obrazem pogrążania się w depresji i walki z nią), a być może wymknął się spod kontroli. Pomijając inne irytujące szczegóły dotyczące tych wilków (a raczej wilkołaków), jeden jest dobrym przykładem tego, o czym mówię: cieknąca ślina z pyska tego alfa na końcu filmu: takie zachowanie może być objawem wścieklizny, ale alfa nie mógłby być osobnikiem chorym, już pomijając aspołeczne i antyspołeczne zachowanie zwierząt umierających na wściekliznę; takie zachowanie może być też objawem głodu, ale głodne zwierzą nie kontroluje swojego zachowania tak jak ten alfa, który dał Johnowi czas do przygotowania się do walki. No po prostu lol. I zwyczajnie szkoda zmarnowanego potencjału, jaki niewątpliwie ma w sobie ta romantyczna (odwołuje się do literatury) historia.