Filmowy nokturn, którego bohaterowie na chwilę wyłaniają się z mroku, by znów pozwolić pochłonąć się letniej brukselskiej nocy. Roztańczone pary, włóczędzy, niepewni kochankowie, cierpiący na bezsenność samotnicy - wszyscy oni dryfują poprzez słabo oświetlone ulice, bary, ciche mieszkania. Długie ujęcia z jednej strony potęgują wrażenie oczekiwania (Na miłość? Na świt?), z drugiej rozrzedzają czas, pozwalając do końca wybrzmieć uchwyconym przez kamerę sytuacjom, krótkim dialogom i niespełnieniom rezonującym we wnętrzach jeszcze długo po tym, jak opuścili je bohaterowie. Zanurzony w świecie przypominającym malarstwo Edwarda Hoppera film wymyka się narracyjnej logice dnia i z serii epizodów i mikrozdarzeń buduje opowieść o alienacji i tęsknocie za włączeniem się w nurt zbiorowego życia.
opis festiwalowy
