Zachęcony wysoką oceną sięgnąłem po "Scanner Darkly". I poraz kolejny przekonałem się by nie ufać ocenom, a jedynie sobie samemu. Ale od początku...

Sposób przedstawienia faktycznie ciekawy, ale nic ponad to. Wizjonerstwo? Rewelacja? Wolne żarty...
Technika inna niż wszystkie, mająca zapewne tylu zwolenników co przeciwników. Jak dla mnie ciekawa forma zobrazowania, początek mile połachotał zmysł wzroku, ale im dalej tym słabiej, a pod koniec już nachodziła mnie irytacja. Brakowało mi mimiki, uchwycenia grymasu, uśmiechu, zażenowania, radości, smutku, żalu, cierpienia. Tego dlaczego niekiedy chadzamy do kina - grającego pełnym ciałem i duszą aktora. Rotoscoping zamazał wszystkie emocje, bez dwóch zdań, jeśli nie liczyć rozbieganych oczu. Tak naprawdę wszystkie te nazwiska można by zastąpić mniej znanymi, albo nawet stworzyć od podstaw postaci cyfrowe i efekt byłby niemalże ten sam.
Fabuła prezentuje się nieźle, ale nie dajmy się oszukać - nic w tym nadzwyczajnego. Ćpuńskie gadki o niczym, nieco śmieszne i nieco żałosne wplecione w historię tyleż chaotyczną co wtórną.
Końcówka na troszkę wyższym poziomie ale nie liczmy na wiele.
Generalnie film przeciętny, może ciut powyżej.
Niewiele mogę o nim napisać, niewiele czuję po projekcji. Nie chcę polecać tego filmu, rozczarował mnie. Spodziewałem się elektryzujących dreszczy całego ciała, a poczułem jedynie lekkie wibracje - dochodziły z mojego telefonu włączanego tuż po zakończeniu projekcji...

5, no moooooże 6/10