Osiek. W przeddzień rocznicy bitwy warszawskiej 1920 trwają przygotowania do uroczystości poświęcenia tablicy upamiętniającej wyzwolenie wsi z rąk bolszewików. Miejscowy sklepikarz, Marian, chce, by inskrypcję odsłonił jego teść. Przede wszystkim Marianowi zależy jednak na tym, by wójt przedłużył mu koncesję na sprzedaż alkoholu.

W sennym zwykle Osieku wielkie poruszenie. Już jutro dzień wojskowego święta - rocznica Cudu nad Wisłą. Z województwa przybędą notable – marszałek i biskup, a może nawet telewizja - na uroczystość poświęcenia tablicy upamiętniającej wyzwolenie wsi z rąk bolszewików w 1920 r.
Marian, miejscowy sklepikarz już wie, kto odsłoni inskrypcję. Kombatant walk z bolszewikami, ojciec jego małżonki! To nic, że z niesprawny, milczący, przykuty do fotela starzec nigdy w wojsku nie służył, a w 1920 roku miał zaledwie 10 lat. Trzeba tylko zorganizować dla staruszka wózek inwalidzki i ubrać go w ułański mundur. Z wózkiem nie będzie kłopotu. Wypożyczy się go za parę złotych od miejscowego harmonisty, a niezbędny mundur ułański wypożyczy wiekowa córka autentycznego ułana. Nie wypożyczy! Nie po to przez 45 lat ukrywała relikwię przed komuną, by ją teraz oddawać w obce ręce! No dobrze, odda na chwilę za obietnicę zatrudnienia córki jako sklepowej.
Marian nie ma wyboru. Godzi się na wszystko. Mundur trzeba tylko trochę przerobić. Zrobi to bezrobotny, jak niemal wszyscy mieszkańcy  wioski, krawiec pijanica - za "połówkę". A kochanica bohatera, pielęgniarka z ośrodka zdrowia, doda dziadkowi ikry zastrzykiem wzmacniającym, takim jak dla sportowców, by jakoś wytrzymał trudy imprezy.
Gra jest warta świeczki. Wójt będzie zobowiązany. Z pewnością odnowi z Marianem koncesję na prowadzenie sklepu, wbrew zakusom innych oferentów...