Może pamietacie, był taki film zrealizowany w 1981 roku "Przypadek". Film pokazuje trzy różne losy jednego człowieka, Witka Długosza (Bogusław Linda) trzy potencjalne życiorysy jednej osoby, zależne wyłączne od przypadku. W pierwszej sekwencji Witek usiłuje zdążyć na pociąg d Warszawy i od tego zależą jego dalsze losy. Jeśli zdąży, spotka w pociągu starego działacza komunistycznego, który wciągnie go w orbitę władzy. Jeśli potrąci na peronie sokistę, to nie tylko nie zdąży, lecz zostanie jeszcze ukarany, a przez to dołączy do opozycji politycznej. W trzecim wariancie spotyka na peronie znajomą dziewczynę, co skończy się ślubem i wyborem apolitycznej kariery naukowca. Wszystkie warianty mają finał na lotnisku Okęcie, skąd Witek ma odlecieć za granicę. Jednak strajki w kraju (lato 1980 rok) udaremniają odlot w wariancie pierwszym i drugim, w trzecim Witek odlatuje by... Ta metaforyczna przypowieść o ludzkim losie to w pewnym sensie zwieńczenie kina moralnego niepokoju, ale i pożegnanie jego politycznej deklaratywności. Dzisiaj to przede wszystkim dramat o ludzkim zmaganiu z losem. Cudze chwalicie swego ....itd.