Film usilnie twierdzi, że ogół kobiet ma problem z wyrażaniem swoich pragnień seksualnych w obrębie związku. Rozwiązłość językową w tym temacie wykazują jedynie w swoim gronie: w przebieralniach/prysznicach publicznych, żaląc się i opisując wspomniane desire (pragnienia). Mężczyźni w filmie stanowią na ogół element mniej istotnego tła, robiącego głupoty i zawsze otwartego na eksperymenty filmowych kobiet. Sytuację tą może zmienić dziewczyna rozhuśtana emocjonalnie, próbująca pogodzić się ze stratą ojca, znajdującego się tymczasowo w pojemniczku. Dziewczę to stymulacją seksualną próbuję wyciszyć własną pustkę emocjonalną (niestety pojawiający się co jakiś czas grymas wskazuje, że plan ten jest niedoskonały). Bohaterka ma też plany bardziej globalne. Forsuje pomysł naprawy związków partnerskich rozwiązłością seksualną. Klasycznym punktem konfrontacji w filmie (klasycznie w punkcie około 3/4 filmu), będzie otwarcie diablicy seksualnej w pewnej skrytej (okulary) dziewczynie, dokonane na pewnym statku w pewnym kiblu. Owa powstała diablica pójdzie zaś szerzyć wiedzę dalej. Ostatecznie naszą bohaterkę z pustki emocjonalnej ratuje mężczyzna, jej w 25% partner, jak wskazuje nastrój na ekranie historia kończy się klasycznym happy endem.
Na uwagę zasługują bardzo słabo wykonane zdjęcia i użycie bardzo archaicznego efektu przejścia "fade", między niektórymi scenami. Jeszcze bardziej podkreśla to plastikowość i prozaiczność historii...
...bo jeżeli chodzi o tezy postawione w filmie, to tak naprawdę: who cares.
PS. Film posiada duży współczynnik "nude", a samą nudę na ekranie łatwo przewinąć - dialogi nie przenoszą ważniejszych wartości intelektualnych, więc można je pomijać.
Francuzi lubią odkładać treść na dalszy plan, aby szokować widza mało znaczącą nagością.