Kidawa-Błoński nie uczy się na błędach, powiela te ze "Skazanego na bluesa". Brak konsekwencji, brak pomysłu na prowadzenie historii.

Aktorstwo przeciętne, od Więckiewicza i Seweryna oczekiwałem o wiele więcej. Boczarska słaba jak zwykle. Dzięki Bogu, poza niewygórowanym talentem aktorskim otrzymała nieprzeciętną urodę (baaardzo nieprzeciętną). Szkoda, że właśnie z tego reżyser postanowił uczynić motyw przewodni filmu. Odniosłem wrażenie, że kamera w każdym ujęciu ustawiona jest w dany sposób wyłącznie w celu pokazania ciała Boczarskiej.

Ładna jak zwykle muzyka Lorenca.

Historia nie porywa, nie wciąga. Działania bohaterów są słabo, nieumiejętnie motywowane, kilka razy można się mocno zastanawiać nad sensem ich poczynań.

Przeciętny film, nic więcej, nic mniej.

4/10