Obraz polski choć sprawia wrażenie jak gdyby wyszedł z duńskiego Nordisk Filmu. Muzyka i udźwiękowienie trochę traumatyzują, niektóre ujęcia sprawiają wrażenie jakby ktoś obiektywem emulował percepcję bohaterki lub astygmatyzm czy jej zagubienie w przestrzeni. Kolor jest spójny i geometria planów cieszy oczy. To chyba...

Ktoś wie?