Pierwsza połowa zdecydowanie gorsza i nudna. Później obserwujemy jakże odmienną reakcję dzieci na postępki ojca. Koniec jest zaskakujący, ale nie dlatego, że Fenton okazuje się być Adamem, to można było przewidzieć. Chodzi raczej o to, że demony, które zabijał ojciec miały na sumieniu innych ludzi. A więc to była ręka Boga - w ten sposób film postawił pytanie czy sami możemy wymierzać sprawiedliwość, gdy brak dowodów na przestępstwo i policja jest bezsilna. Adam wyspowiadał się przed szeryfem chyba nie tylko po, by ściągnąć go do rozarium. Czy to koniec zbrodni?