tak najkrócej mogę ocenić debiut reżyserski Billa Paxtona. Niesamowity, mroczny, przerażający film ukazujący piekło dwóch chłopców, żyjących pod jednym dachem z ojcem (w tej roli sam reżyser - Bill Paxton), który wierzy, że wykonuje misję oczyszczania świata z "demonów" - grzesznych ludzi, wskazywanych mu przez anioła z wizji. Młodszy Adam jest pod całkowitym wpływem ojca, bez oporów uczestniczy w krwawych wyrokach i wierzy, że "widzi" grzechy ofiar. Natomiast starszy Fenton wie, że ojciec jest szaleńcem. Kocha go jednak, a zwłaszcza młodszego brata, dlatego nie zdradza nikomu mrocznej tajemnicy. Poza tym po prostu się boi. Historię poznajemy w formie retrospekcji, gdy dorosły już Fenton postanawia wyjawić agentowi FBI, Wesleyowi Doyle, bolesną prawdę. Ale czy to napewno Fenton? Nic więcej nie powiem, bo właśnie na tym zwrocie w akcji polega cały film...
W roli małego Fentona możemy zobaczyć Matthew O'Leary'ego, niedawno widzianego w "Domestic Disturbance" jako Danny'ego, obok Johna Travolty, jego filmowego ojca. Wtedy nie zrobił na mnie wrażenia, a wręcz przeciwnie - wydawał mi się sztuczny. Tym razem aż drżałam, patrząc na jego cierpienie. Świetny dzieciak! Już nie mogę się doczekać kolejnego filmu z tym młody talentem!
Bill Paxton wybrał bardzo "śliski" temat na swój debiut, ale muszę powiedzieć, że jest niezwykle udany. Psychopatyczny morderca, wykonujący wyroki śmierci na przypadkowych ofiarach, a kierujący się słowami Boga... to coś, czego normalny człowiek nie może pojąć. Trudno też to pokazać, nie popadając w moralizatorstwo, czy też patetyczność. Tu nie mamy z tym do czynienia - zapewniam! Brak prostych odpowiedzi, szczerze powiedziawszy - brak jakichkolwiek odpowiedzi! Nawet prawdziwy morderca nie zostaje ukarany... ale reszty nie zdradzę. Sami zobaczcie, bo naprawdę warto!
PS. Po raz drugi zadaję pytanie: na co ludziska chodzą do kina? Była nas tylko czwórka na całej sali... to jakaś zgroza - reszta pewnie popędziła na "Resident Evil" - w końcu nie ma to jak gry komputerowe, no nie???