Hmm to jest bardzo urzekający film. Czy księżyc nie był tu czasem symbolem Boga, którego główny bohater nie mógł zrozumieć więc uciekł się do obcowania z szatanem z którym to kontakt był bardziej łatwy. Tak oto przysłonił sobie możliwość poznania Boga i zabił własną duszę. Poprawcie mnie jak źle myślę.

Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego jak absurdalnie brzmi ta interpretacja w przypadku filmu Angera.

można też lekko zmodyfikować księżyc (jako Boga) na prawa i nakazy moralne - cieszymy się z tego, że są gdzieś tam "nad nami", dobrze czujemy się w nich blasku, ale dla jednostki o wiele bardziej pociągający jest ten przyziemny styl życia (Arlekin) - pełen pożądania, zabawy i uciech;)

świetny zamysł artystyczny - według mnie najlepsze jego dzieło, a trochę już oglądałem;)

jeszcze...

dla mnie ważna sceną w filmie jest moment kiedy dzieci przynoszą Pierrotowi lustro i instrument - zdają się mówić "popatrz na siebie, jesteś ważniejszy i piękniejszy niż te wydumane, odwieczne rzeczy, których nie rozumiesz".

Dla tych, którzy nie mogą znaleźć
http://www.youtube.com/watch?v=yC8vdUXwosM&feature=related (1/2)
http://www.youtube.com/watch?v=FE3IDmP6tMs&feature=related (2/2)

i piosenka z najsławniejszej wersji,której tu zabrakło
http://www.youtube.com/watch?v=mtS5hpnBBuo&feature=related

mam nadzieję, że linki szybko nie wygasną

Poznaję filmografię Angera już od jakiegoś czasu i gdzieś czytałem, że Rabbit's Moon jest odniesieniem do starego japońskiego mitu. Interpretacja byłaby znacznie łatwiejsza gdyby ktoś zdobył jego nazwę i wyszukał treść w internecie.

Jest pewien folklorowy Jade Rabbit ;)
http://en.wikipedia.org/wiki/Moon_rabbit

A może:
Księżyc - podświadomość/nadświadomość. Pomaga w zaspokojeniu potrzeb pierwotnych, uaktywnia zakorzenione wartości, odbija światło Słońca(boskości).
Patrzenie na Księżyc - zaglądanie w głąb siebie.

Masz rację, taka interpretacja bardziej chyba pasuje do osoby reżysera;) A tak zostawiając interpretacje na boku, to muszę przyznać, że piosenka It Came in the Night zespołu A Raincoat w niesamowity sposób pasuje do filmu.

Zastanawia mnie tylko, dlaczego Anger stworzył kontrast 'zimnego' obrazu z cukierkowymi pop przebojami? Efekt mężczyzny przemawiającego kobiecym głosem.

A może ludzkość, nie potrafiąc ze względu na swoja naturę, znaleźć idei, w której mogłaby odbić się ich rzekoma boskość, skazana jest w końcu na życie w brutalnej realności, gdzie pod wpływem rozczarowania dostrzega tylko swoją nicość we wszechświecie (wiem, brzmi oklepanie) i że liczą się tylko jednostkowe pragnienia, prowadzące do destrukcji wzniosłego projektu wspólnego dążenia wszystkich ludzi do wyzwolenia i wolności absolutnej.

Bo uwięzienie w tak podniosłej myśli musi prowadzić do osobniczej samotności.