Przede wszystkim aktorsko film stoi na Aaronie i Donie. Panowie robią świetną robotę. Niestety cała reszta tej produkcji, to jest pływanie w różnych kliszach gatunkowych. Podane to jest bez większego ładu i składu.
Twórca tej produkcji niby początkowo próbował iść w kierunku kina o prześladowaniu czarnego obywatela przez białą policję. Jednakże albo on zmienił zdanie albo Netflix mu wyperswadował ten kierunek z powodu oglądalności. Autor tej produkcji zatem żongluje różnymi gatunkami, chwyta się wszystkich możliwych kierunków. Pojawia się jeszcze jedna postać, która od początku wydaje się zbędna ale próbuje się nam wmówić, że ona będzie kluczowa. Jej wejście w tę intrygę jest bardzo mocno naciągane. W zasadzie mamy poprostu zawiesić niewiarę i chłonąć historię bez zbędnego zadawania pytań. Akcji tu mało, natomiast dużo słowotoku. Bohaterowie albo uprawiają szermierkę słowną albo wykładają kim są, jak wygląda ich życie i co planują robić. Coś co mogłoby z powodzeniem zamknąć się w 90 minutach zostaje rozwleczone do ponad 130 - nie było żadnego powodu, by ta historia tyle trwała. Jednakże obecnie im dłuższy metraż, tym bardziej nobilituje to dany film - tak sądzą twórcy.