Byłam pozytywnie nastawiona na ten film, niestety wszystko się zmieniło po paru minutach oglądania. Byłam na maratonie, gdybym wiedziała, że będzie to taki gniot, dawno bym wyszła z sali kinowej. Chyba bardziej beznadziejnego "horroru" (o ile można to tak nazwać) nie widziałam.

Zacznę może od tego, że film był przeciągany na siłę, twórcy jakoś musieli zmieścić się w tej godzinie, więc 3/4 filmu polega na tym, że para dwóch nudnych do porzygu bohaterów rozmawia o białaczce. I odniosłam takie wrażenie, że niby pomysł był, ale tylko na początku. Zero wyjaśnień. To coś w stylu gry The Forest, tylko zamiast kanibali, były wampiry. Oglądając film, wyobraziłam sobie, jak on powstawał, to było takie: "stwórzmy horror, który będzie się rozgrywał w lesie, dodajmy leśniczego tak dla zasady. O i jeszcze posąg, który z jakiegoś powodu uleczy chorych. O! O! A żeby było ciekawiej, to ofiary będą zamieniały się w wampiry. Czy to ważne dlaczego? Ah! No i cudowny wzrot akcji".

Tak, przez cały film bohaterowie byli zaatakowani chyba tylko dwa razy, nawet za bardzo nie przyjrzałam się tym całym stworom, bo pojawiały się sporadycznie. Poza tym sceny ich ucieczki mnie śmieszyły, były drętwe, a ta cała gra aktorska była na niskim poziomie. Niektóre momenty tak nielogiczne, za płakać się chciało. Chociażby to, że Josh wchodzi do piwnicy, nie ma przy sobie broni, potem gdy już jest w tej piwnicy, magicznym sposobem broń pojawia się w jego ręce, żeby było zabawniej, trzymał ją tylko w jednej dłoni, a przecież przez chorobę był osłabiony. Mniejsza z tym. Potem zostaje poprawny przez wampira. Tutaj jest ładny przykład przeciągania filmu. Główna bohaterka wychodzi z piwnicy, spogląda na zewnątrz, po czym znowu wraca tam skąd przyszła. A Josh magicznym sposobem przeżywa. Na końcu dziewczyna zamienia się w wampira. Dlaczego? Nie wyjaśnione. Pojawia się również leśniczy, który coś tam biadoli do radia i w sumie to tyle. Rozwalił mnie fakt, że główny bohater wracał na piechotę do samochodu, skoro miał auto od tego całego Steve'a. Idąc też tym tokiem myślenia, od utraty namiotu a potem ucieczki i wydostania się z lasu, Josh nie jadł 4-5 dni, a mimo to, dobrze się trzymał.

Tak, na takie głupoty zwróciłam uwagę. Moja ocena to 1/10. Nieporozumienie.