Ja tez miałam takie dziwne uczucie w sobie po seansie. Jakiś niesmak, może lekkie obrzydzenie, w kazdym razie również mocne, silne wrażenia. Film ambitny, fajny, psychologiczny. Lubię takie filmy. I polecam bardzo!!!!

Zgadzam się. Film daje do myślenia, polecam!

Ja też jestem uczuciowcem ( i to jak cholera, za przeproszeniem) i z każdym filmem staję się coraz większym fanem pana Aronofskyego. Ten film jest naprawdę bardzo dobry, ale czasem po prostu przerażający - i to chyba najgorsze co może być, najstraszniejsze - co ludzie są w stanie ze sobą zrobić. Dla mnie osobiście to jest straszne kino - bez dwóch metrów flaków na ekranie :) ( nie obrażając wielbicieli krwawych horrorów;p) Ja, cholender, za pierwszym razem nie płakałam, bo końcówka, podobnie jak w Czarnym Łabędziu, odebrała mi na chwilę stan poczytalności umysłu;) Ale potem łezki się same cisną do oczu..eh:(

dokładnie. mi odebrało mowę i dech w piersiach... ;-(

Miałem podobnie. Z ciekawostek muszę powiedzieć, że w czasie kiedy obejrzałem RDS oglądałem mnóstwo horrorów - Pił itp., więc do wstrząsających scen byłem przyzwyczajony, nic na mnie nie robiło wrażenia. Ale kiedy obejrzałem ten film, byłem autentycznie wyciśnięty...
I bardzo dobrze, bo właśnie tak ma ten film działać.

Dokładnie. Horrory, mimo, że drastyczniejsze, nie robią na mnie takiego wrażenia, jak tutaj, bo to co się w tym filmie dzieje - to sceny z życia wzięte.. A jak wiadomo życie pisze najdrastyczniejsze, najstraszniejsze, najpiękniejsze, najprawdziwsze, najlepsze scenariusze