Film traktuje o poważnej kwestii jak uzależnienie, ok. Muzyka fajna, zagrany nieźle, zdjęcia i montaż też ok, jednak film generalnie słaby. Nie przekonuje mnie. Taki typowy, ku przestrodze, ale dla ludzi, którzy raczej na temat narkotyków mają takie przeświadczenie jak reżyser, czyli "Samo zło i skończysz w piekle". Temat można by potraktować subtelniej. Oglądałem ten film 10 lat temu i oglądałem też teraz. Nic nie zmieniłem w mojej opinii. Myślę, że można poruszyć temat uzależnienia znacznie subtelniej. Nie przekonuje mnie i nawet drażni szokowanie i docieranie do widza środkami tak dosadnymi. Gość, który dawał w żyłę, stracił rękę, inny poszedł do rasistowskiego więzienia, czy bardziej jakiegoś łagru.To że dziewczyna oddaje się za dragi nikogo przecież nie szokuje, więc dla ludzi bez wyobraźni, trzeba ją poznać z wielkim czarnym gościem, któremu obciąga niemytego k u t a s a. Potem na jakiejś orgii ku uciesze czterdziestu dewiantów z kasą, leci "ass to ass" z jakąś inną panną. Matka Harrego bierze speed, teoretycznie z kliniki, ale ma tego tyle by ćpać w dowolnej ilości przez pół roku. Kobita ma paranoje i zostaje leczona elektrowstrząsami, kiedy niepoczytalna podpisuje na to zgodę. Niby gdzie się tak dzieje? Prawdopodobieństwo tych wypadków jest jak w filmie "Oszukać przeznaczenie". Nie lubię kina szoku dla idiotów lub socjopatów. Jeśli film traktowałby o problemie rzetelnie i przede wszystkim subtelniej, to jestem przekonany, że również dotarłby do widza o normalnej empatii i typowej wyobraźni. Ten obraz jest kierowany do ludzi bez wyobraźni i współczucia, skoro musiały zostać użyte środki o takiej sile przekazu jak w horrorze i do ludzi totalnie naiwnych, którzy dają wiarę w taki obrót spraw. Poza tym bohaterowie są antypatyczni od samego początku. Tak jakby twórca był od początku do nich uprzedzony. Nie odczuwa się w filmie "ojej, ale ich szkoda", nie, od początku widzimy niby normalnych bohaterów, ale nikogo nie da się polubić, zresztą szybko stają się ćpunami, których już się nie lubi z założenia. W "Skazanym na Bluesa" nie ma szoku a film jest bardzo sugestywny nie tylko dla tego, że jest na faktach i nie z sympatii do Ryśka. Jednak zagrany przez Kota Rysiek jest sympatyczny, lubimy go i dotyka nas jego i jego bliskich tragedia. W requiem dotyka nas ich nieprawdopodobnie okrutne i obrzydliwe losy. Jestem ciekaw jakie ten film zrobiłby wrażenie gdyby wykreślić ze scenariuszu odciętą rękę, rasistowskie więzienie, murzyna z brudnym fiutem, ass to ass przy czterdziestu rozbójnikach i paranoje leczone elektrowstrząsami. Chyba żadne, bo nikt z bohaterów nie jest nam bliski. Oceniam film bardzo nisko pomimo jego mocnych stron, które wymieniłem wyżej, bo z założenia ma być refleksyjny i moralizatorski a ja się czuję jak nieczuły idiota, któremu trzeba było zafundować kino grozy, aby pojął w swojej małej mózgownicy, że narkotyki to zło w najczystszej postaci i jak będę je brał to mnie potną, porażą prądem i za działkę będę dawał się dupczyć wielkiemu murzynowi z brudną pytą.