W żadnym wypadku nie uważam że jest to tylko ckliwy melodramat ... Film w piękny sposób przeciwstawia sobie dwa światy: konwenansu i prawdziwych uczuć. Nawet w obliczu śmierci, choroby czy innych tragedii nie jesteśmy w stanie wyzbyć się swoich społecznych ról, wzorców i sztucznych zachowań. Bohaterowie filmu żyją poza naszą kulturowa teatralizacją - uświadamiają nam jak wile straciliśmy i tracimy gdy zamiast działać spontanicznie, iść za głosem intuicji czy po prostu żyć w zgodzie z własną prawdą zamykamy się w rzeczywistości kulturowych norm. To tak jakby reżyser otworzył starą zapomnianą księgę i przypominał widzowi co straciliśmy: empatię, magię prostych rzeczy, kontakt z innymi nie obudowany formami i zależnościami.

Gdzieś ponad naszymi dogmatami kulturowymi i religijnymi - których tak się trzymamy kryje się prawdziwe życie - o tym według mnie opowiada ten film. Świetne role głównych bohaterów - być może film trochę za bardzo oscyluje wokół klasycznego melodramatu ale i tak jest przede wszystkim dyskusją z konwencją. Film mówi głośno to, o czym niektórzy boją się nawet pomyśleć - cała nasz wielka otoczka którą stworzyliśmy wokół śmierci nie służy nikomu ani niczemu poza gloryfikacją naszego nadumanego ego.

Dzięki Van Sant za ten mądry i ciepły film. AMEN ;)