Łatwo odrzucić ten film oskarżając go o ckliwość i pretensjonalność. Wydaje mi się, że Felis proponuje właściwy klucz interpretacyjny do ostatniej produkcji van Santa: http://film.gazeta.pl/film/1,22535,10699467,Restless______.html

"Oboje są "inni", konsekwentnie odgrodzeni od rzeczywistości ", "ze zmarłymi rodzicami Enocha rozmawia tak, jakby wciąż żyli, i nie dziwi się, że jej chłopak ma niecodziennego przyjaciela, którym okazuje się Hiroshi, duch japońskiego pilota kamikaze.", "podczas święta Halloween, kiedy zmieniają się w uwodzicielską władczynię lasu i uprowadzonego nastolatka - ich pierwsza wspólna noc właśnie dlatego jest tak prawdziwa, że przeżywana ze świadomością młodzieńczego spektaklu." - ha, oto niestrawne dla mnie wady filmu, podane w tej recenzji jako zalety, wszystkie te zdania właśnie wyśmiewam. Ta ich inność, ten bardzo na siłę przyjaciel+cała scena Halloween i w lesie do bólu sztuczna (nawiasem, jeszcze ten motyw 'bandy', żądnej zemsty na Enochu, tylko po to żeby zagnać naszą parkę w odludne, nastrojowe miejsce, pfffff). Wszystko nadmuchane i mdłe, a ta ich miłość, w której "pozwalają sobie na patos, by za chwilę złamać go ironią"- tak totalnie mnie nie przekonuje, ani na chwilę nie mogłam zapomnieć, że to są aktorzy, którzy recytują nienaturalne kwestie z pamięci, aktorzy, między którymi nic nie ma, i tak mi smutno, lubię młode aktorstwo, lubię filmy niebanalne, ale ten... nawiasem, nie znoszę motywu z gadaniem do grobu :)) W zbyt wielu miejscach się pojawia i z reguły ssie.

zbyt dużą wagę przykładasz do kwestii autentyczności. a tutaj nie o to chodzi. oni (aktorzy jak i twórcy filmu) bawią się konwencją, formą, bawią w "melodramatyczny teatr"

Mnie film wydał się nudny i banalny. O dziwo Odrobina nieba, która traktuje o tym samym temacie w roli głównej, wydała mi się o niebo lepsza.

Mnie się podobał. To wg Ciebie jest wadą, dla mnie było zaletą: i klimat filmu, i lekko odjechani bohaterowie i cała reszta. Dodatki w stylu Hiroshiego - moim zdaniem fajne. Film mimo wszystko gra z konwencją, nie chcę spojlerować, ale pamiętasz na pewno taką scenę w której to wychodzi. Temat jest trudny, a opowiedziany w lekki sposób. Historia smutna, a mimo wszystko po filmie nie jest przykro, bo całość jest jakby przepracowaniem żałoby.
Hipsterem nie jestem i nie chciałabym próbować być, zresztą chyba i tak byłabym na to za stara. :) Nie wszystko co dziwaczne jest hipsterskie, a sama idea mody na hajp zabija jego założenia. Zastanawiam się, kiedy przeczytam pod "Forrestem Gumpem" że jest hipsterski.