Ciekawy, oryginalny obraz stylizowany trochę (pod względem formy) na klasyczny noir. Gra świateł, ujęcia, kostiumy od razu przywodzą na myśl kino z tamtych lat. Do tego wszystko przyprawione jazzową nutą.
Do scenariusza wkrada się na początku trochę nudy. Co prawda późniejsze zwroty akcji to rekompensują, ale znowu rozczarowuje zakończenie. Podobało mi się, że reżyser potrafi opowiadać o powojennej inwigilacji na luzie, bez nadętego tonu.
Gra aktorska i Dialogi na poziomie, szczególnie rozmowy Sabiny z matką i babką. (Bardzo dobra Janda i Anna Polony). Rola Buzek trochę przeceniona, co nie znaczy, że zła. Nowatorski obraz, będący jednym z tych, które przywracają wiarę w polskie kino. Jest dobrze, momentami nawet bardzo, zwłaszcza, że to debiut.
mocne 7/10