Od pewnego czasu niektórzy reżyserzy amerykańscy wciskają nam kit, że bohaterowie ich filmów rzekomo mówią na ekranie zawsze w swoim własnym języku, NIEKONIECZNIE PO ANGIELSKU. W Robin Hoodzie AD 2010 też tak mamy: Anglicy (plus jeden Walijczyk i jeden Szkot) używają angielskiego, zaś Francuzi rozmawiają głównie po francusku i tylko trochę po angielsku. Max von Sydow wypowiada też jedno zdanie po staroangielsku (chyba).
A przecież to nie tak było!
Akcja filmu zaczyna się w roku 1199. Toż wtedy nikt na londyńskim dworze nie mówił po angielsku. Ściśle mówiąc, służba, owszem, mówiła. Ale rodzina królewska oraz wyżsi dworzanie - toż to byli w prostej linii potomkowie ludzi, którzy w 1066 r. przybyli z Normandii wraz z Wilhelmem Zdobywcą. Ryszard Lwie Serce raczej nie nazywał sam siebie Richard the Lionheart lecz Coeur de Lion, zaś Jan bez Ziemi to raczej nie był John the Lackland lecz Jean sans Terre. No i ich matka to raczej też była Aliénor d'Aquitaine. Praktycznie wszyscy wielcy właściciele ziemscy oraz znaczna część pomniejszego rycerstwa - też już na przełomie dwunastego i trzynastego stulecia byli "wymienieni": Anglosasów ("Sasów") zdążyli zastąpić francuskojęzyczni przybysze. Po germańsku to już tylko prosty, ciemiężony lud... No, duchowieństwo to dość dużo po łacinie mówiło.
Jeszcze w pierwszej fazie Wojny Stuletniej (to już w XIV stuleciu) ciekawym fenomenem było to, iż rycerstwo angielskie gadało w języku tym samym, co wrogowie, czyli rycerstwo francuskie, natomiast odmiennym, niż angielskie oddziały łuczników (chłopów) oraz inne ciury obozowe. Bo też w Średniowieczne pojęcie patriotyzmu było cokolwiek inne, niż nam współczesne: chodziło o lojalność wobec władcy, nie wobec ziemi.
Nie mówiąc już o tm, że ówczesna angielszczyzna bardzo, bardzo się różniła od współczesnej. Ówczesna francuszczyzna też trochę. Ale nie wymagajmy zbyt wiele. Gdyby jakiś polski " t f ó r t z a " , realizując serial o Bolku Chrobrym odtworzył, z pomocą wybitnych językoznawców, mniej więcej prawdziwy język z epoki - to miliony oglądaczy zrozumiałoby góra dziesięć procent dialogów.

Najważniejsze, że większość współczesnej publiczności kupuje hollywoodzką pseudo-autentyczność. Niestety.