A tym którym spodobŁ się film niech sięgną po książkę(ki). Jej moc i mądrośc czynią tę książkę współczesną biblią dla każdego.

brednie na kiju i tyle, już pierwsze zdanie rozkłada kretynizmem, że nasze decyzje są inspirowane albo strachem, albo miłością, gdzie w tym racjonalność przy decydowaniu?

Racjonalizm moze wynikac ze strachu, jak i z milosci. Kraje silne militarnie "racjonalnie" napadaja na inne, bo maja z tego korzysc, ale ich wewnetrznym motorem jest strach przed tym, ze bez wyscigu zbrojen ktory nakreca gospodarke, łupow, surowcow, bez pokazania pozycji hegemona, ludzie napedzajacy wojne i majacy w tym interes "zbiednieja", tzn nie wzbogaca sie tak bardzo, jak mogliby na wojnie. Po co tylu ludzi pcha sie do korporacji, pracuja tam prawie cala dobe i wyciskaja z siebie siodme poty? Po co traca tam swoje zycie? Zastanow sie nad tym glebiej.
Z drugiej strony racjonalnie moze postapic matka, ktora jest na przyklad biedna, ma problemy emocjonalne, jest alkoholiczka itp itd i wie, ze nie bedzie w stanie dobrze wychowac swojego dziecka, chociaz je bardzo kocha, dlatego tuz po urodzeniu znajdzie dobrych ludzi, ktorzy pragna byc rodzicami, i beda rodzicami lepszymi od niej. Postapi z milosci, ale tez postapi racjonalnie.
Mysle ze jestes mloda osoba, ktora ma jeszcze wiele przed soba.

Nie ma czegoś takiego jak racjonalność, tak jak nie ma obiektywizm (to twoje subiektywne złudzenie, że kierujesz się racjonalnością -jeden z tricków umysłu, w które wiara jest charakterystyczna, gdy ma się zawężoną świadomość -znaczy gdy patrząc przez pryzmat podpowiedzi [iluzji] umysłu utożsamiamy się z tym, biorąc to za prawdę). Polecam książkę "Potęga irracjonalności" albo hit "Potęga Teraźniejszości" najbardziej poczytnego współczesnego pisarza o duchowości E. Tolle

To, że człowiek kieruje się emocjami jest powszechnie wiadome specjalistą od marketingu (którzy tak tworzą reklamy, że zauważ nie odwołują się często do zdrowego rozsądku, a zawsze do uczuć, emocji). Człowiek to istota emocjonalna, która najpierw decyduje nieświadomie o czymś, a potem niby "racjonalnie" sobie to uzasadnia -mówi się, że ktoś coś ZRACJONALIZOWAŁ, tymczasem jest to rodzaj wymysłu, uzasadnienia dla niego samego. Tak samo w dyskusjach, zwróć uwagę jak mało dyskutuje się na argumenty, merytorycznie, a jeśli już to są one zasłoną dymną, istoty wyboru czyli intencji powiązanej z nie racjonalną warstwą uczuciową. Jak w sztuce -czy oceniasz film racjonalnie, abo czy kochasz racjonalnie, czy racjonalnie podejmujesz wybór jaki kolor dobrać -jeśli tak to zdominowała Cię warstwa umysłu.. odcinając od duchowej natury.. która jednak się przez to przebija.. na pewien sposób. Bo jeśli coś Tobie się nie podoba, to choćby było niezwykle praktyczne, opłacalne odrzucisz to nie racjonalnie (bo inaczej będziesz cierpieć wewnętrznie -ludzie nieraz tak robią, sprzeniewierzając się duszy np. pracują w tym czego nie lubią dla pieniędzy myśląc że to im zrekompensuje przykrości i da szczęście).

A w ogóle co to jest ta racjonalność (jak nie kolejny dogmat -niczym w religii)?

Wnikając głębiej są emocje, uczucia (ludziom wydaje się, że decydują racjonalnie -są o tym całe tomy -np. "potęga iddacjonalnosci". Lecz nie trzeba tego czytać, wystarczy się zastanowić przez chwilę, że umysł racjonalizuje emocje (usprawiedliwiając wszystko czymś tam)!

Przesłanie tego filmu jest proste: bóg albo alkohol.

Wolę alkohol, często przepełnia mnie swoją miłością w przeciwieństwie do boga.

Alkohol wyniszcza organizm w tym upośledza najważniejszy organ, wprowadzając nie tylko chwilowe zaburzenia.

Zrozumienie świata, siebie, idei stworzenia tej całej sytuacji jaką jest życie na Ziemi (świat materialny ze świadomymi siebie istotami) odbiera troski. Zmartwienie jak i negatywne emocje są wynikiem błędów we własnej filozofii, będącej wynikiem nie wiedzy lub traumy -co jest związane z zakodowanymi danymi w umyśle i co poprze umył można zmienić.

Zamiast znieczulać rany można je uzdrowić (są setki technik nie wizyjnych, alternatywnych, które likwidują przyczynę nie skutek -czasowo znieczulając). Najprostszym i interesującym sposobem jest uzyskanie świadomości przyczynowości, poprzez wiedzę o działaniu ludzkiego systemu zarządzania -umysłu, podświadomości. Znając zależności można łatwiej poruszać się po życiu, po wewnętrznym świecie (wiedząc, że uczucia to duchowa nawigacja, a świat zewnętrzny to zbiór symboli odnoszących się do duchowego życia, które stanowi źródło naszego doświadczania). Może brzmi tajemniczo, ale wszystko co nowe -każda wiedza jest najpierw dziwna nim się ją pozna!

Film nie należy do tych wysokich lotem, choć wart jest uwagi. Obejrzałam go ze względu na książkę, z czystej ciekawości. Tak jakoś się złożyło, że zaczęłam czytać "Przyjaźń z Bogiem" niemal równolegle z filmem. I tam Pan Neal jasno tłumaczy jak powstawała ksiązka\ki "Rozmowy z Bogiem" . Droga ta przebiegała "nieco" inaczej niż pokazane jest to w filmie, który - biorąc pod uwagę okoliczności powstania - jest dla mnei zabiegiem czysto marketingowym.
Pomijając otoczkę ksiazkową, obraz ten rysuje historię opowiadającą jak z dnia na dzień można stracić wszystko; jednym udaje się z tego wyjść - tak jak głównemu bohaterowi, - a o większości świat zapomina. Czasem warto pobyć przez moment z tak fatalistyczną wizją - mogącą stać sie całkowicie realną, by uświadomić sobie jak wiele mamy do stracenia, i docenić właśnie to co mamy. A nie ciągle tylko chcieć, chcieć i nieustannie brać, zapominając, że do szczęścia wcale wiele nie potrzeba jak tylko swiadomie być i żyć chwilą obecną - tu i teraz.