Film może i trafi z przekazem, ale akurat w tym przypadku potrzebna jest wiedza nt. opętań i egzorcyzmów. Nie podoba mi się filmy, w których osoba opętana zachowuje się nienaoliwiony robot bądź kukiełka z cyrku tj. wygina się na wszystkie strony, każda kość trzeszczy, a twarz zmienia kolor w 5 sekund (sic!). Nie wspominam już o mówieniu gromkim, głębokim, demonicznym głosie. Co do samych egzorcyzmów, to współcześni egzorcyści nie odprawiają cyrków rodem ze średniowiecza, tylko modlą się o osobę opętaną, a sam egzorcyzm polega na normalnej rozmowie i spowiedzi, doszukania się przyczyny problemu natury czysto psychicznej. Jeszcze tak dodam, że egzorcysta, z którym miałem przyjemność mieć wykłady, w tym jeden poświęcony wyłącznie temu zagadnieniu, mówił, że demona nie pyta się o imię, nie ma to sensu żadnego, bo przecież demon może skłamać w każdej chwili. Te całe cyrki, szopki i cudawianki promuje jedynie przemysł filmowy i nie ma to nic wspólnego z rzeczywistością. Pomijając to wszystko, film i tak jest słaby. Wg mnie w temacie opętania wystarczył "Egzorcysta" i żaden film nie dorasta mu do pięt (pomijam elementy, które wymieniłem wcześniej, traktuje ten film jedynie jako horror, nie źródło informacji). Ewentualnie ciekawym filmem są "Egzorcyzmy Emily Rose", gdzie stawia się pytanie, czy aby przypadkiem opętanie to nie choroba psychiczna. "Ostatni Egzorcyzm" byłby bardzo dobrym filmem, gdyby nie beznadziejna końcówka. Ale to dygresja moja.

Owszem , film może stawiać problem w "krzywym zwierciadle",akurat dość zgłębiłam wiedzę na temat egzorcyzmów (nie przy okazji oglądania filmów), wiem, że wygląda to różnie. W filmie "Rytuał" poruszają mnie wątpliwości jakie targają młodym księdzem, że dzięki wierze którą on ma w sobie,choć głęboko ukrytą-odnajduję on sens swojego powołania. Nie mniej jednak skłonię się do obejrzenia wymienionych filmów, jak jest ujęta tematyka z innej perspektywy.

Ja też miałam lekcje z księdzem i przedstawił nam egzorcyzm w podobny sposób jak w filmie. Podobno trzeba znać imię demona, bo on wtedy jest bezradny, więc jest to główny cel podczas egzorcyzmów. Ogólnie film mi się podobał. Lubię takie filmy ponieważ przestrzegają nas przed złym i tym czego nie widzimy. Takie też filmy chcą pokazać, że szatan naprawdę istnieje, bo jak to mówią w tego typach filmów: Gdy nie wierzysz w szatana, to on już wygrywa.

Amen!

Ta... filozofii tu są dobrzy ( łącznie ze mną :D)

Nie do końca się zgodzę z Twoim określeniem egzorcyzmu. To nie jest sama rozmowa ze spowiedzią. Owszem, przed przystąpieniem do egzorcyzmu kapłan stara się rozeznać, czy dana osoba rzeczywiście go potrzebuje. Często też konsultuje się z psychiatrą, aby ocenić czy nie ma tu do czynienia z choroba psychiczną.Jednak sam egzorcyzm to określona modlitwa nad opętanym, podczas niego zachowanie tej osoby jest naprawdę bardzo specyficzne.Rzeczywiście, dla człowieka niewierzącego lub nie mającego żadnej wiedzy na ten temat, może to sprawiać wrażenie średniowiecznych bajek. Na szczęście jest dużo fachowej literatury na ten temat.

Nie chodzi tu o wiarę/niewiarę czy wiedzę/niewiedzę. Ja powtarzam słowa księdza, który jest egzorcystą, który sam krytykował takie filmy i mówił, że tak to nie wygląda. I ufam mu bardzo, bo to pierwszy ksiądz, którego spotkałem, mówiący prawdę nie owijając w bawełnę. Wypowiedzi nadwornego egzorcysty Watykanu też krytykował - w filmie dokumentalnym (National Geographic) wypowiadał się nt. jednych egzorcyzmów i twierdził, że z ust opętanego wyszedł nóż. Taaa. A gdzie ten nóż ja się pytam? :) Ale nie będę na ten temat już dyskutował. Dla mnie problem leży w psychice i da się go rozwiązać rozmową, nie zabobonami i machaniem kropidła.

Jak widzę egzorcyści też do tego problemu różnie podchodzą. Ja swoją wypowiedź oparłam na informacjach, które mam od kilku polskich egzorcystów z różnych sympozjów i z licznej literatury, z którą się zapoznałam.

mnie się też podobał