Jak dla mnie zakończenia trochę brakuje - tzn. nieco silniejszego akcentu / puenty na koniec.

A dla mnie zakończenie jest idealne. Na napisach widać przecoeż jak dzieciaki znów są najlepszymi kumplami. Czyli cała ta kłótnia rodziców była bezsensowna.

Rzeczywiście, ale jak dla mnie mogło to być jednak czymś poprzedzone. Mnie też brakło jakiegoś takiego... zakończenia sytuacji w domu, ubrania płaszczy i chłodnego "do widzenia" czy trzaśnięcia drzwiami: miałam wrażenie, że skończyło się... znikąd.

W pierwszym momencie też aż mnie zatkało, że tak ucięte niemalże w pół słowa. Ale właściwie po co ciąg dalszy? Wszystko co istotne - pokazano.
Najzabawniejsze jest to, że mnie relacja tych rodzin... ZACHWYCA!!! Bohaterów stać na odwagę, żeby przestać udawać. I to nie tylko zasługa alkoholu - od początku niezbyt konsekwentnie zachowują pozory, alkohol tylko wieńczy dzieło. Alkohol sprawia też, że niezbyt prawdopodobny wydaje się scenariusz osiągnięcia przez bohaterów nie tej pozornej, ale prawdziwej dojrzałości. Choć kto wie? Może jednak dzieci na podwórku bawią się razem, bo ich rodzice wybaczyli samym sobie (i... lub też nie - sobie nawzajem)? Wiem jedno - dobra kłótnia może wnieść więcej niż fałsz pozornych gestów. Na pewno odsłania prawdziwy obraz - co dalej, zależy od uczestników. W naszej polskiej kulturze pozory stanowią zbyt duże tabu, że je tak łatwo odrzucić, a nawet - to wszyscy się zaraz poobrażają!

miało być: "żeby je tak łatwo odrzucić" ;)

w każdym razie - rewelacja!

zakończenie pokazało jak bezsensowne było zachowanie dorosłych. puenta szybka i bez ceregieli - o to chodziło.

super

no