Niepozorne kino, lecz bardzo wymowne. Paradoksem jest fakt, że Tsanko trafia przez swoją uczciwość jakby do innego świata, gdzie człowieka ma się za nic, można go pogryźć, zmielić, przetrawić i wypluć. Wcale nie chce tego świata, ale jego naturalny, uczciwy odruch nie przywłaszczenia sobie znalezionych pieniędzy zostaje przez małpi zachwyt mniej uczciwej części gawiedzi a także pijarowe ruchy sprytnej urzedniczki podniesiona do statusu czynu bohaterskiego. Tak, dziś na uczciwych ludzi, którzy nie kombinują i wyznają proste wartości, patrzy sie jak na kosmitów, podczas gdy powinno to być czymś oczywistym.
Choć raczej rzadko trafiają do nas filmy z tamtej części Bałkanów, film wydaje się uniwersalny równiez dla naszego społeczeństwa. Po seansie zostaje tylko złość, gorycz i wyjąca bezsilność. Uczucia, któym upust Tsanko dał w ostatniej scenie filmu.