Sad pełen Księżyca

Sentymentalny film o nieuchronnym przemijaniu czasu, o wielkiej przyjaźni i młodzieńczym miłosnym zauroczeniu, które przetrwały ponad pół wieku, i wobec których są bezsilne wszelkie prawa i zasady. Na festiwalu w Moskwie w 2000 r. melodramat Witalija Mielnikowa otrzymał specjalną nagrodę jury za wspaniałe aktorstwo. Bohaterami sąSentymentalny film o nieuchronnym przemijaniu czasu, o wielkiej przyjaźni i młodzieńczym miłosnym zauroczeniu, które przetrwały ponad pół wieku, i wobec których są bezsilne wszelkie prawa i zasady. Na festiwalu w Moskwie w 2000 r. melodramat Witalija Mielnikowa otrzymał specjalną nagrodę jury za wspaniałe aktorstwo. Bohaterami są serdeczni przyjaciele z młodzieńczych lat, którzy niespodziewanie spotykają się w jesieni życia. Ożywają wspomnienia, odradza się dawna miłość. Ona - ponadsiedemdziesięcioletnia emerytowana nauczycielka, mająca ustabilizowane życie i dorosłego syna, musi nagle wybierać pomiędzy mężem a uczuciem do dawnej sympatii. Wiera Andriejewna (Zinaida Szarko) i Grigorij Pietrowicz (Lew Durow) mieszkają w Sankt Petersburgu. Spędzili ze sobą w szczęściu, zgodzie i wierności kawał życia. Mają dorosłego syna Andriuszę, którego bardzo kochają, choć on odpłaca rodzicom za miłość jedynie dzwoniąc do nich od czasu do czasu. Nie kwapi się do częstych odwiedzin ani pomocy finansowej. Wiera musi więc dorabiać do skromnej nauczycielskiej emerytury udzielaniem korepetycji, dogląda też starszego przykutego do łóżka mężczyznę, któremu czyta poezję. Opieki wymaga również schorowany mąż Wiery. Czuła i troskliwa żona przygotowuje posiłki, pamięta o lekarstwach. Grigorij przeżył łagry, teraz pisze wspomnienia. Ma nadzieję, że jego książka zdobędzie czytelników i odniesie sukces. Jedno spotkanie na zawsze odmienia spokojne i ułożone życie małżonków. Pewnego zimowego poranka na targu Wiera rozpoznaje w odzianym w łachmany starszym mężczyźnie jedynego przyjaciela z domu dziecka, gdzie obydwoje się wychowali. Aleksiej Iwanowicz (Mikołaj Wołkow) sprzedaje swój garnitur z wpiętym w klapę orderem, by zdobyć pieniądze na butelczynę. Obdarty pijaczyna również rozpoznaje Wierę i zawstydzony ucieka. Ona nie daje jednak za wygraną. Zabiera go do domu, pozwala wykąpać, ogarnąć, częstuje obiadem, a mąż stawia butelkę koniaku. Okazuje się, że pierwsza młodzieńcza miłość przetrwała wieloletnią rozłąkę. Wracają wspomnienia, ożywa dawne uczucie. Zazdrosny Grigorij zachowuje się histerycznie, odmawia zażywania lekarstw, choć za oknem śnieg i mróz wybiega na dwór w piżamie. Ale Wiera nie ma dość siły, by zerwać znajomość z Aleksiejem. Spotyka się z nim, wspominając lata spędzone w domu dziecka, wielką przyjaźń i rodzące się coraz gorętsze uczucie. On również wraca myślami do tamtych szczęśliwych dni, gdy byli razem. Potem zostali rozdzieleni. Aleksieja brutalnie doświadczyło życie, popadł w alkoholowy nałóg, stoczył się prawie na dno. Przy Wierze młodnieje o kilkanaście lat, nie pije, znowu jest radosny i pełen wiary, dla ukochanej jest gotów do największych poświęceń. Wiera staje przed najtrudniejszym życiowym dylematem. więcej