Film wcale nie jest aż taki prostacki, jak piszą tutaj niektórzy, stara się pokazać, że często człowiek nie stoi po jasnej, czy ciemnej stronie mocy, tylko po szarej…Każdy z głównych bohaterów miał swoje mocne i słabe strony, dwoje z nich otrzymuje nawet znamię zła na ręku, które udaje im się przemóc.

Mi przypadła do gustu zwłaszcz postać Keltusa wzorowana na oldschoolowego templariusza, opuszczonego, w nierównej finalnej walce, przez wieszczkę, do której przystępuje bez żadnych mocy „bogów”, jego całkowite poświęcenie sprawie, jak na templariusza przystało, zostaje jednak nagrodzone.

Film nie jest może jakimś wybitnym dziełem, ale trzyma przyzwoity poziom.