Nie rozumiem dlaczego tak się tego filmu czepiacie. Wiadomo, że jest przekoloryzowany, w końcu pokazuje bardzo skrajny obrazek dzieciaka naszych czasów. Co prawda wydaje mi się, że szybciej można takie zachowania znaleźć w Stanach, ale u nas tego pewnie też nie brakuje. W ogóle nie rozumiem tych zawziętych dyskusji na temat tego, czy jest dużo dzieciaków z depresją, czy może nie, czy rodzice są winni, a może jednak nie. Wiadomo, że każdy ma jakieś tam swoje problemy, jedni większe, drudzy mniejsze, są ludzi tacy i tacy, silni i słabi, emo i punki, geje i lesbijki, itp., itd., a w filmie akurat tak to Komasa pokazał, żeby wzmocnić wydźwięk filmu. Ogólnie wydaje mi się, że jak na polski film, to był całkiem niezły, pomysł fajny, Gierszał zagrał świetnie (i tylko dzięki niemu moja ocena podskakuje do 7), a że nie da się go porównać z najlepszymi amerykańskimi filmami to chyba jasne, nie oczekujmy cudów od polskiego kina gdzie na jeden dobry film przypada 10 gniotów...