Moim zdaniem, tak to odebrałem:
1. Płakała, bo żałowała śmierci chłopaka, o którym sądziła, że chce żyć.
2. Nie dali, sam wziął z lodówki. Więc nawet jeśli głupcy, to nie w tym kontekście. Trzeba też pamiętać, że xały czas nie chcieli uwierzyć w próbę samobójczą Dominika.

A ja tak to odebrałam :
1.Płakała, ponieważ wiedziała, że to częściowo przez nią on to zrobił. Przecież to ona go nakręciła.
2.Oni mu tych tabletek nie dali, sam sobie je wziął.

a mi się wydaje, że płakała bo się w nim zakochała. a tabletki tak jak wyżej

Fajowska ankietka
1. Płakała, bo uświadomiła sobie niewłaściwość własnego postępowania i miała poczucie winy za śmierć Dominika.
2. Rodzice nie dali mu tych tabletek, przyczynili się tylko do ich dostępności. On sam sobie je wziął.

okay, przemyslałam i fakt - tabletki mogłby po prostu być dostępne. ;)

tak już kończą emo

Ja to widzę tak:
Ad. 1
Sylwia nie tyle płakała, co rozpaczała. Fakt, że Dominik się zabił mocno nią wstrząsnął, do tego stopnia że pierwszy raz od 3 lat wyszła ze swojej nory. A wszystko dlatego, że była tchórzliwą manipulatorką, która - moim zdaniem - wcale nie miała zamiaru się zabijać (dlatego wcale nie przyszła do klubu na spotkanie z Dominikiem po te tabletki), tylko fantazjowała na temat śmierci, uromantyczniała ją, epatowała nieszczęściem i zatruwała umysły tym, którzy wpadli w jej sidła. Jak Dominik, którego "dorwała" w chwilach dla niego bardzo ciężkich i kiedy był w emocjonalnej rozsypce. Dlatego był taki podatny na głodne kawałki, które zapodawała, aż w pewnym momencie Dominik kompletnie się pogubił i od niej uzależnił. Jej rozpacz i płacz wynika zatem ze świadomości swojej bezpośredniej winy za jego śmierć. Grała w bardzo niebezpieczną grę, i nie zorientowała się na czas że tym razem pogrywa z osobą rzeczywiście niestabilną i po prostu chorą na depresję.

Ad.2
Też się zastanawiałam jakim cudem cały zapas leków dostał się w ręce Dominika - po tym, jak się pociął, i jak pierwszy z psychiatrów ostrzegał rodziców, żeby pochowali wszystkie niebezpieczne przedmioty. Każdy normalny rodzic po takich przejściach pilnowałby swoje dziecko 24/7... No, ale rodzice Dominika to byli wyjątkowo oporni ludzie, potwornie gruboskórni - z gatunku tych co mówią o chorych na depresję, że lepiej by się czymś pożytecznym zajęli i przestali się nad sobą użalać. Czyli, w ogóle nie rozumiejący tej choroby - więcej - ciągle negowali, że ich syn jest poważnie chory. Tabletki miały go szybko "naprawić" żeby mieli oni w końcu święty spokój i mogli wrócić do swoich superważnych zadań. Dlatego Dominik bez problemu wyszedł z domu nocą z zapasem piguł.

Mimo wszystko, żal mi było i Sylwii i rodziców.