Obejrzałam Salę samobójców, bo chciałam sobie wyrobić zdanie. No i wyrobiłam. Pierwsze 10 min filmu jest bardzo dobre niestety dalej jest coraz gorzej. Szanuję to, że jest to pierwszy film, który próbuje się zmierzyć z fenomenem internetu, homoseksualizmu itd ale poza tym niewiele w nim znalazłam. Sama przeszłam dosyć dramatyczny, młodzieńczy bunt i mam wrażenie, że osoba, która pisała scenariusz zna go tylko z opowieści znajomych. Wszystko jest narysowane bardzo grubą kreską i sory ale niewiarygodne. Problemy głównego bohatera ledwie muśnięte bez zbędnego pogłębienia. Scena samobójstwa kompletnie wyssana z palca. Z własnego doświadczenia wiem, że jeśli połknie się od razu całą fiolkę psychotropów i popije alkoholem to można co najwyżej zarzygać pół pokoju, co nie daje szansy na porządne samobójstwo. Scena krzyku bohaterki na końcu miała chyba tylko udramatycznić całość ale jest nieuzasadniona psychologicznie. Nie wiem, jaki był jej problem ale jeśli to co myślę, czyli border line to na 90% by tak nie postąpiła. Całość z mojego punktu widzenia jako osoby o zbliżonych do głównych bohaterów dolegliwościach jest czystą fantazją i lepiej by było dla pana reżysera jakby trochę pogłębił psychikę bohaterów zamiast na siłę wydłużać wątki animowane, bo z braku treści były po prostu nudne. Chyba, że ktoś jest hopla na punkcie anime i ogląda wszystko co mu pokażą ale prawdziwi wielbiciele anime są znacznie bardziej wymagający niż ja...