Kopiuję z własnego posta:
W filmie chodzi o afirmację zachowań patologicznych! I tyle.
Mężczyzna-dziwka to uczciwie pracujący i empatyczny młodzieniec.
Kobieta - twardziel, psychopata bez ludzkich uczuć.
Świat postawiony na głowie, co widać jak się zechce popatrzeć.
A na zakończenie masz oboje lubić, żeby następnym razem jak spotkasz się z podobnymi sytuacjami lub postaciami przypomniał sobie wyrobiony tym filmem odruch afirmacji.
I pokochasz neomarksistowskiego psychopatę.

Och, to takie proste! Czemu tak mało ludzi chce to widzieć?

Może w tym jest klucz. Ci, którzy są traktowani z pogardą, odszczepieńcy, wyrzutki i margines, mają więcej przyzwoitości niż ci szanowani, wysoko postawieni. Czyż nie jest tak w rzeczywistości?