Film dobry, z gatunku "chodzonych" (jak "Margin Call", "Newsroom", "House of Cards" czy "Billions"), czyli bohaterowie w niesamowitym tempie i zazwyczaj maszerując wyrzucają z siebie błyskotliwe kwestie, szybkie decyzje o losach świata, kombinują, kłamią i grają o najwyższą stawkę.
"Miss Sloane" jest w tym gatunku właśnie, opowiada o piekielnie skutecznej i ambitnej lobbystce, która rzuca obecnego pracodawcę i staje po chwalebnej stronie ograniczenia kupna i użycia broni w USA. Sprawa chwalebna, ale jej metody niezbyt. Jest szantaż, podstęp, podsłuch, wszystko na pograniczu prawa, albo cichaczem jego łamanie.
Bohaterka jest archetypem zimnej, skutecznej, super-inteligentnej, wyrafinowanej kobiety biznesu lub polityki, takiej bez życia prywatnego, z uzależnieniem, pewną niedopowiedzianą traumą w tle. Takich kino widziało na pęczki, Jessica Chastain jest w swojej roli dobra (typ urody zdecydowanie jej pomaga), ale aktorsko nie rzuca na glebę. Brak tu jednak niuansu, rysy, skomplikowania. Jej miss Sloan to przepiękny manekin, który czasem dozna efektownego załamania, bardzo wystudiowanego.

Sama historia, intryga i końcowy twist też nie ruszają z posad bryły świata ;) Ogląda się ciekawie, ale mimo że problematyka wydaje się być dość skomplikowana, to jednak fabularnie jest to historia mało złożona, do opowiedzenia w 3-4 zdaniach. Daleko tu do naprawdę poplątanych supłów zależności, psychologicznego powikłania, układów z choćby "House of Cards".

Zaskakuje bardzo dobra obsada (także drugo- i trzecioplanowa), ale rozumiem że dla Amerykanów sprawa ograniczenia dostępu do broni jest bardzo na czasie i "moralnie słusznie" jest w takim filmie zagrać.