Poranek. Dzień jak co dzień. Już niedługo na sklepowych półkach artykuły spożywcze odśpiewają pieśń na cześć Bogów (czytaj ludzi). Każdy produkt wiedzie żywot szczęśliwy, bo wie, że gdy tylko spodoba się któremuś z konsumentów, wraz z nim będzie mógł opuścić supermarket i u jego boku móc wieźć rajski (czytaj ludzki) żywot. To wszystko jednak kłamstwo, rzeczywistość jest bowiem brutalna. Każdy z nas dobrze wie czym kończy się podróż jedzenia do naszych domów. Pewnego dnia pojawi się jednak Frank – parówka, która postanowi wyruszyć w odyseję, w celu poznania swojego przeznaczenia i sensu egzystencji.

Brzmi znajomo? Jasne. Jeśli zapachniało wam czymś w rodzaju kina artystycznego i tych podobnych jesteście na dobrej drodze. Twórcy co chwila bowiem mnożą alegorię do problemów rasowych, religijnych, czy egzystencjalnych. Następnie podlewają wszystko sosem z niezbyt wyszukanego humoru. Kolejne aluzję nie służą jednak jedynie puszczaniu oka. Jakkolwiek dziwnie to nie zabrzmi "Sasuage party" faktycznie daje do myślenia, a przynajmniej uroczo próbuje. Choć do arthouse'u jeszcze długa droga, satyryczna animacja wielokrotnie trafia w punkt, a pod koniec raczy nas całkiem mądrym przesłaniem - bohaterom udaje się przezwyciężyć trudności i poczynić krok w kierunku ewolucji dopiero, gdy zignorują dzielące ich różnice i zaczną wspólnie działać w jednym celu. A, że wszystko poprzedzi bombastyczna orgia (redefinicja pojęcia "foodporn") to już inna sprawa.

Film mógłby stać oczywiście na nieco wyższym poziomie, jeśli chodzi o różnorodność gagów. To, że jedzenie kojarzy się z seksem wiadomo nie od dziś, więc kolejne żarty o wkładaniu parówki w bułkę można by nieco ograniczyć. Animacja wypada natomiast dość przyzwoicie, jednak przez absurdalne stężenie jasno – czerwono – żółtych kolorów, po seansie czułem jakbym zjadł za dużo nie świerzych kiełbasek i popił wszystko ketchupem. To jednak niewielkie wady w zestawieniu z oryginalnością i bezkompromisowością "Sasuage party". Pomysł na animacje o walczących z ludźmi parówkach wydaje się być tyleż absurdalny co trafiony, warto więc wyruszyć z artykułami spożywczymi w podróż w poszukiwaniu sensu życia.